شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت پانزدهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۶۷ ـ ۶۸)
۱
گر او را هرم، دست خدمت ببست
تو را بر کرم، همچنان دست هست.
معنی تحت اللفظی:
اگر او از فرط پیری عاجز از خدمت به توست،
دست تو به بخشش که بسته نیست.
مخاطب سعدی
در این بیت شعر،
ارباب بنده دار و یا فئودال
است.
سعدی
به اعضای طبقات حاکمه توصیه می کند که بنده و رعیت و نوکر و کنیز و کلفت پیر را که دیگر قابل استثمار نیستند،
مثل خر پیر بیماری روانه بیابان نسازند تا گرگ ها بدرند.
پشت سر این هومانیسم فئودالی سعدی،
منافع استرتژیکی طبقات حاکمه برده دار و فئودال خرناسه می کشد.
وقتی توده های برده و رعیت ببینند که در ایام پیری چه بلایی بر سرشان نازل می شود،
می توانند دست به عصیان و شورش و طغیان بزنند و همه جا را به اتش کشند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر