شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت چهاردهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۶۶ ـ ۶۷)
بخش سوم
۱
به معنی، توان کرد دعوی درست
دم بی قدم، تکیه گاهی است سست.
معنی تحت اللفظی:
نقش تعیین کننده
در
دیالک تیک معنی و دعوی
از آن معنی است.
به همان سان
که
در
دیالک تیک قدم و دم
از ان قدم است.
سعدی
در این بیت شعر،
دیالک تیک تئوری و پراتیک را نه فقط به شکل دیالک تیک دعوی و معنی، بلکه علاوه بر آن، به شکل دیالک تیک دم و قدم بسط و تعمیم می دهد و بسان مارکس و انگلس، بر نقش تعیین کننده پراتیک (معنی و قدم) تأکید مؤکد می ورزد:
دعوی، بدون پشتوانه معنی، نادرست خواهد بود، طبل توخالی خواهد بود و دم، بی پشتوانه قدم، تکیه گاهی سست.
به نظر او بهشت جای کسانی است که احسان و انفاق می کنند (معنی)، نه عبادت و اطاعت توخالی (دعوی).
به عبارت دیگر، عبادت و اطاعت، تنها در دیالک تیک کرامت و عبادت معنی دارد و لاغیر.
سعدی
برای اثبات نظر خویش
دیالک تیک تئوری و پراتیک را به شکل دیالک تیک دم و قدم بازسازی می کند و تئوری را بی پشتوانه پراتیک، بی محک و معیار پراتیک غیرقابل اثبات می داند و تکیه گاهی سست می نامد.
دم فقط در دیالک تیک دم و قدم معنی دارد و لاغیر.
سعدی
همه درهای بهشت را به روی بورژوازی، که حاضر به عدول از قانون مقدس داد و ستد نیست می بندد.
سعدی
از او داد بی ستد و یا حداقل داد نقد به ازای ستد نسیه می خواهد، تا به بهشت برین راهش دهد.
ولی بورژوازی حتی به بهای رفتن به دوزخ حاضر به ترک موضع خود نیست.
او نان بی زر به کسی نخواهد داد.
عصر جدیدی در حال شکفتن است :
عصر سرمایه داری.
عصر پرستش زر زرین.
زر زرین
که
تبلور کار جسمی و روحی انسان است
و
می بایستی عصر پرستش کار نامیده شود،
اگر به جای بورژوازی طبقات مولد و زحمتکش زمام امور به دست گیرند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر