شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت چهاردهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۶۶ ـ ۶۷)
بخش سوم
۱
شنیدم که مردی است پاکیزه بوم
شناسا و رهرو در اقصای روم
معنی تحت اللفظی:
شنیده بودم
که
مرد با اصل و نسب و شناسنده و سفر کرده ای است
سعدی
در این بیت شعر
برای توصیف انسانی،
دیالک تیک مادی و فکری
را،
دیالک تیک وجود و شعور
را
به شکل دیالک تیک بوم و شناسائی و رهروی بسط و تعمیم می دهد.
او برای این کار از مفاهیم «پاکیزه بوم»، «شناسا» و «رهرو» استفاده می کند.
شناسنامه جهان بینی هرکس از مفاهیم مورد استعمال او تشکیل می یابد.
مفهوم «پاکیزه بوم» در این بیت شعر سعدی، حاکی از آن است که مردان «آلوده بوم» نیز وجود دارند.
سعدی ظاهرا مفهوم «بوم» را به معنی خاستگاه و اصل و نسب به کار می برد.
پس پاکیزه بوم، باید کسی باشد که اصل و نسب داشته باشد و آلوده بوم باید به توده مولد و زحمتکش شهر و روستا اطلاق شود.
این طرز نگرش خاص سعدی نیست.
این شیوه تفکر خودویژه فئودالی است.
این ستون فقرات ایده ئولوژی اشراف فئودال و روحانی است.
اگر اکنون هم پای منابر فئودالی بنشینید، با همین برخورد مواجه می شوید.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر