میم حجری
ژیژک:
نبوغ آمیزترین اختراع کاپیتالیسم
این است
که
کارگر
خود را نه کارگر بلکه سرمایه دار کوچکی استنباط می کند
چون ماشین شخصی خود را دارد.
امروز استثمار بیشتر از سابق است.
استثمار امروز نه اشکار بلکه مستور است.
مدفوعات امپریالیستی
ژیژک دیوانه را فیلسوف جا می زنند.
تار و پود این هارت و پورت این دیوانه به خرافه سرشته است.
ژیژک
چنان وانمود میکند که انگار سرمایه دار به کسی اطلاق می شود که ماشین شخصی داشته باشد
و
هر کس ماشینش بزرگتر باشد
سرمایه دار بزرگ است
و
ماشین هر کس کوچکتر باشد سرمایه دار کوچک.
خریت توانگر کند فرد را.
بر خلاف تصور ژیژک
نه میزان ثروت و دستمزد و درآمد
بلکه مناسبت تولیدی و جایگاه اجتماعی
معیار تعیین کننده تعلقات طبقاتی هر کس است.
ای بسا اشراف فئودال که گدایی می کنند
بی انکه رعیت شوند.
خریت دیگر ژیژک در این خرافه این است که خیال میکند
استثمار برده و رعیت در فرماسیون های اقتصادی سابق و کارگر در سرمایه داری اولیه
شدیدتر از اکنون بوده است.
دلیل ژیژک
نه علمی بلکه خرافی است:
استثماربه نظر ژیژک
سابقا علنی بود و اکنون مخفی است.
نتیجه می گیریم که استثمار اکنون شدیدتر از سابق است.
یکی باید به این ژیژک حکیم از در عقب
بگوید
که
استثمار در جامعه سرمایه داری
چیزی ناشناخته و لذا مخفی بوده است و مارکس برای کشف و اثبات علمی آن
کوهی از فاکت های اقتصادی را در کاپیتال تجزیه و تحلیل کرده است.
استثمار کارگر در طوایل امپریالیستی
اتفاقا
به دلایل زیر
کاهش یافته است و نه افزایش:
اولا به قیمت تخریب محیط زیست ( طبیعت)
ثانیا به قیمت انتقال بخشی از کار به جوامع عقب مانده
ثالثا به دلیل تشدید استثمار کارگران در کشورهای دیگر
فقط کافی است
میزان دستمزد کارگران بنگلادش و شرایط کاری دوزخی انان را در نظر گیریم.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر