شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت یازدهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۶۶)
بخش دوم
۱
درون فروماندگان شاد کن
ز روز فروماندگی یاد کن
معنی تحت اللفظی:
از فروماندگان حمایت کن تا وقتی فرومانده شدی، از تو هم حمایت شود.
سعدی
در این بیت شعر
از سوئی،
دیالک تیک طبقه حاکمه و توده
را
به شکل دیالک تیک فرادستان و فروماندگان بسط و تعمیم می دهد و طبقه حاکمه (فرادستان) را به شاد کردن درون توده (فروماندگان) فرا می خواند
و
از سوی دیگر،
دیالک تیک داد و ستد
را
به شکل دیالک تیک شاد کردن و شاد شدن بسط و تعمیم می دهد:
درون فروماندگان را شاد کن (داد)، تا اگر روزی فرومانده شدی، درونت را شاد کنند (ستد).
در قاموس سعدی
هر کار خیری باید سودی برای فرد نیکوکار به دنبال بیاورد و گرنه عمل خیر بیهوده است.
سعدی
عمل خیر
را
همواره در چارچوب فردی مطرح می کند.
او به عمل خیر اجتماعی که در دیالک تیک فرد و جامعه تحقق می یابد و فرد اصولا درخشش ناچیزی در آن دارد، نمی تواند بیندیشد.
اگر قرار باشد جامعه از طرق مالیات و بیمه و غیره صندوق کمک به کودکان و بیکاران و بیماران و پیران دایر کند و کسی مستقیما اجر دنیوی و یا اخروی نبرد، منطق سعدی تق و لق و پات و مات خواهد شد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر