تحلیلی
از
۷
نشناختی مرا که در همه این دفتر درشت
حتی نمونه وار
آزار مور دانه کشی را فراز خاک
فرمان نمی دهم؟
انسانتصویر حکیم طوس و حکیم توده ها (سیاوش) از همین قرار است:
پرهیز از آزار مور دانه کش!
سیاوش ضمنا به بیت معروف فردوسی اشاره دارد که هر کودک دبستانی از حفظ است:
میازار موری که دانه کش است
که جان دارد و جان شیرین خوش است.
اما چرا استثنائا مور دانه کش؟
۸
شاید سیاوش بدین ترفند،
جانبداری خود از توده های مولد و زحمتکش را تبیین می دارد.
سیاوش نه پاسیفیست (صلح طلب)، بلکه از فرق سر تا نوک پا انقلابی و رادیکال است.
سیاوش
مبلغ همزیستی بره با دد درنده
نیست.
سیاوش
منادی آزادی و برابری انسان ها از همه رنگ است
و
برای برقراری آزادی و برابری حقیقی میان انسان ها، برای برقراری صلح ابدی،
چه بسا باید مقاومت ضد انقلابی ددان درنده با توسل به قهر انقلابی
(دیکتاتوری پرولتاریا)
درهم شکسته شود.
تأکید بر عدم آزار مور دانه کش (توده های مولد و زحمتکش) به همین دلیل هم می تواند باشد.
۹
نه، من نمی کشم
گردونه های ساکت و سنگین مرگ را،
آن را کسان به شیوه و کردار گونه گون
همراه می کشند.
این بند شعر سیاوش از فلسفه لبریز است:
تشکیل تراژدی ها نه سوبژکتیو، بلکه اوبژکتیو است:
تراژدی ها نه در کله شعرا و نویسندگان، نه بطور سوبژکتیو، بلکه در شیوه و کردار انسان ها و در تحلیل نهائی در دیالک تیک اوبژکتیو ـ سوبژکتیو تکوین می یابند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر