میم حجری
اگر کسی الف گفت.
حتما نباید ب بگوید.
چون او می تواند دریابد که الف باطل بود.
برتولت برشت.
هی برشت
وقوف به صحت و بطلان الف
اولا
به طور طبقاتی مشروط می شود.
منافع طبقاتی
می توانند بنی آدم را لال و کر و کور و خر کنند.
ثانیا
به طور معرفتی ـ نظری ـ اسلوبی
مشروط می شود.
تمیز حقیقت از باطل
به همین دلیل
کار هر کس نیست.
ثالثا
راه گذار از حرف به عمل
چه بسا گردنه ای هولناک است:
زبان سرخ سر سبز می دهد بر باد.
به همین دلیل
زیر شکنجه و شلاق و اعدام
الف گفته می شود
و
تحت روانشناسی حاصل از شکنجه و شلاق و اعدام
ب گفته می شود.
به حکایت آقای کاف بیندیش:
در مقابل زور چه باید کرد؟
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر