زندگی مارکس و انگلس (۳۳۰)

 

    

 هاینریش گمکوف

برگردان

شین میم شین

 

فصل بیست و دوم

شخصیت مورد اعتماد جنبش کارگری بین المللی

 

۵

گردهمایی های آخر هفته ای 

 

 انگلس

نه فقط با انتشار مطلب و مقاله در مطبوعات کارگری و مکاتبه،

با حوادث جنبش کارگری بین المللی همه روزه در رابطه بود،

بلکه علاوه بر آن،

هر یکشنبه هر هفته

میزبان رسولی از یکی از احزاب کارگری، دوستان مکاتبه ای  و یا دانشمند خوداندیشی بود.

 

 

 انگلس

از همان دوره جوانی

صرفه جویی در استفاده از وقت را فرا گرفته بود.

 

انگلس

اکنون

پس از مرگ مارکس و دو برابر گشتن تکالیفش،

به ویژه در استفاده از نیرو و انرژی و وقت خود،

 صرفه جویی می کرد.

 

انگلس

با توجه به سنش،

برآیند کار فوق العاده بزرگ و حیرت انگیز خود

را

 مدیون این تقسیم دقت مند وقت  و انضباط آهنین شخصی خود بود.

 

انگلس

می دانست که جسم و روح برای برآمدن از عهده کار سنگین،

به

استراحت و تنوع اندیشیده و سنجیده

نیازمندند.

 

 انگلس

نه تنها فوت و فن سختکوشی را، بلکه علاوه بر آن، فوت و فن کسب فراغت بال و شادمانی را نیز می دانست.

 

 انگلس

مثل سکنه راینلند تا اواخر عمر فردی خوش مشرب و دلشاد مانده بود.

 

گئورگ جولیان هارنی (یکی از دوستان انگلیسی انگلس) نوشته:

«انگلس اهل خنده بود و خنده اش سرایت کننده بود.»

 

 انگلس

میزبان فوق العاده مهربانی و همنشین خوش مشربی بود.

 

در سال های هشتاد شایع بود که انگلس عصر هر یکشنبه از دوستان و مهمانان مقیم در لندن خود

در خانه اش پذیرایی می کند.

 

دعوت شدن به این گردهمایی در عصر هر یکشنبه

 هم سعادتی بود و هم لذتی.

 

با پذیرایی گرم لنشن دموت با شراب و آبجو

تا نیمه های شب می نشستند

و

از زبان مهمانان راجع به اوضاع دیگر کشورها و از زبان سکنه لندن راجع به زندگی و مسائل جاری جنبش کارگری بین المللی و سیاست طبقه حاکمه با خبر می شدند.

 

ادامه دارد.