۱۰
رهبران انقلابی کارگران المان
سبب شدند
که
ارگان مرکزی حزب سوسیال ـ دموکرات که از پاییز سال ۱۸۷۹ تحت عنوان «سوسیال ـ دموکرات» مخفیانه در سوئیس منتشر می شد،
سیاست انقلابی داشته باشد.
رهبران انقلابی کارگران المان
در کنگره حزب که در ۲۰ ـ ۲۳ ماه اوت در سال ۱۸۸۰
به طور مخفیانه در قصر ویدن در سوئیس برگزار شد،
بر اوپورتونیست ها و آنارشیست ها غالب آمدند
و
کل حزب، استراتژی و تاکتیک انقلابی
را
به
رسمیت شناخت.
رهبر آنارشیست ها از حزب سوسیال ـ دموکرات اخراج شد و اوپورتونیست ها مورد انتقاد شدید قرار گرفتند.
چند ماه بعد
مارکس و انگلس
توانستند دوست مکاتباتی دیرین خود
آگوست ببل
را
ملاقات کنند.
رهبر معتبر کارگران آلمان
برای هماندیشی با مارکس و انگلس و تشریح شرایط موجود در حزب
به لندن آمده بود.
اوگوست ببل را ادوارد برنشتین همراهی کرده بود
که
در ان زمان از کمونیسم علمی جانبداری می کرد.
(برنشتین
پس از مرگ مارکس و انگلس،
سنگر کمونیسم علمی را ترک کرد و به تأسیس رویزیونیسم اقدام کرد
و
فاتحه ای بر حزب سوسیال ـ دموکرات انقلابی به طور کلی خواند.
مترجم)
ببل
بعدها
راجع به آن روزها
نوشته است:
«به محض رسیدن به لندن، به دیدار انگلس رفتیم که در ساعات ۱۰ ـ ۱۱ سر میز صبحانه نشسته بود.
عادت انگلس این بود که شب ها هرگز قبل از ساعت ۲ نیمه شب به تختخواب نرود.
استقبال انگلس از ما
خیلی گرم و صمیمانه بود.
از همان آغاز مرا «تو» خطاب می کرد.
مارکس
هم
به همان سان.
مارکس را بعد از ظهر دیدیم.
ضمنا انگلس از من خواست که در خانه اش رحل اقامت افکنم
و
در تمام مدت اقامت در لندن
به هماندیشی عمیق روی کلیه مسائل پرداختیم.»
(آگوست ببل، «از زندگی ام»، ص ۶۲ - ۶۲۳)
مارکس و انگلس
از آگوست ببل به وجد آمده بودند که موجب دوستی مادام العمر آنها شده بود.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر