میم حجری
فوتبال
پیشفرم جنگ
است.
فوتبال
تمرین جنگ های مدرن
است.
فوتبال
وسیله ای برای اشاعه روحیه جنگی در جامعه
است.
فوتبال
بسان جنگ
مبتنی بر دیالک تیک های زیر است:
فوتبال
اولا
مبتنی بر دیالک تیک حمله و دفاع
است.
فوتبال
ثانیا
مبتنی بر دیالک تیک استراتژی و تاکتیک
است.
فوتبال
ضمنا
بسان جنگ
مبتنی بر حیله و توطئه و ترفند و استتار و خنجر از پشت و تضعیف و تخریب
است.
اگر رشته های ورزشی رایج در جوامع ماقبل برده داری
(تیراندازی، شمشیربازی، دو و پرش و پرتاب وزنه و کشتی و غیره)
تمرین فوت و فن تهیه و تولید مایحتاج حیاتی ـ مماتی جامعه
بودند،
یعنی
آلترناتیوی (بدیلی) برای مبارزه با طبیعت بودند،
فوتبال
آلترناتیوی
برای مبارزه طبقاتی است.
در پرتو این حقیقت امر
دلیل طبقاتی ایدئالیزاسیون (تجلیل و ترویج تمام ارضی) فوتبال
روشنتر می گردد.
این جنبه طبقاتی فوتبال
فی نفسه
کلکسیونی از دلایل متنوع است:
۱
فوتبال
در روح و روان جامعه
جایگزینی برای مبارزه طبقاتی
است.
فوتبال
برای توده زحمتکش و به ویژه برای پرولتاریا
نخود سیاهی
است.
پرولتاریا
به
عوض تداوم بخشیدن به میارزه طبقاتی بر ضد بورژوازی و برقراری سوسیالیسم و کمونیسم
و
رهایش بشریت از قید و بند بردگی و ستم و سرکوب و استثمار
دار و ندار مادی و فکری و روحی و روانی خود
را
فدای پیروزی تیم فوتبال شهرش می کند
و
آخرسر با دست درازتر از پا به خانه برمی گیردد.
۲
فوتبال
انرژی و نیروی جسمی و روحی و روانی و فکری توده های زحمتکش
را
برباد می دهد.
میلیون ها نفر از زحمتکشان
به
عوض دادن شعار ضد سرمایه داری،
در سنت فاشیست ها
شعارهای فوتبالیستی ـ ناسیونالیستی
را
نعره می زنند
و
چه بسا
به ضرب و شتم رقیبان خود می پردازند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر