هاینریش گمکوف
برگردان
شین میم شین
فصل نوزدهم
افکاری راجع به جامعه آتی
۶
در حالیکه مارکس و انگلس و همرزمان شان
در روزهای انقلاب ۱۸۴۸ ـ ۱۸۴۹
در راه وحدت تنگاتنگ طبقه کارگر با متحدین طبیعی اش می رزمیدند،
طرح برنامه
اعلام داشته بود
که
همه طبقات اجتماعی در مقایسه با طبقه کارگر ارتجاعی اند.
حزب کارگری
بدین طریق
دهقانان
را
به مثابه مهمترین متحدین خود
در
نبرد بر ضد سرمایه داران و زمینداران بزرگ
و
در مبارزه برای دموکراسی و سوسیالیسم
از دست می داد.
در حالیکه تجارب انترناسیونال اول و حتی خود حزب ایزناخ
نیروی بی جانشین انترناسیونالیسم پرولتری
را
تأیید کرده بود،
طرح برنامه
به
نقطه نظر ملی تنگ نظرانه ای قناعت می ورزید.
بدین طریق
حزب کارگری
در معرض خطر ایزوله گشتن از جنبش بین المللی کارگری و غفلت از تکالیف بین المللی اش
قرار می گرفت.
در حالیکه مارکس و انگلس
حتی
در «مانیفست حزب کمونیستی» به مثابه اولین سند کمونیستی،
خصلت طبقاتی دولت
را
افشا و برجسته کرده بودند،
طرح برنامه
مطالبه ایدئالیستی و خرده بورژوایی مبنی بر «دولت آزاد»
را
مطرح کرده بود.
بیدن طریق
خصلت ضد کارگری دولت بورژوایی
ماستمالی می شد
و
ضرورت مبارزه طبقه کارگر در راه تشکیل دولت سوسیالیستی
مسکوت می ماند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر