هاینریش گمکوف
برگردان
شین میم شین
فصل شانزدهم
۲
مارکس و انگلس
همه روزه دیدار می کردند و نقشه های علمی شان را با هم در میان می گذاشتند
و
قبل از همه
انبوهی از مسائل سیاسی واجب را مورد بحث قرار می دادند.
انگلس
در هفته اول ورود خود به لندن
به
پیشنهاد مارکس
به شورای رهبری اننرناسیونال انتخاب می شود.
طولی نمی کشد که فونکسیون دبیر مکاتباتی برای بلژیک، ایتالیا، اسپانیا، پرتغال و دانمارک به انگلس
محول می شود.
وظایف جدید
اما
برای انگلس
نه
باری طاقت فرسا، بلکه مایه پیشتازی بودند.
شور شورانگیز انگلس در هماندیشی های سیاسی در شورای رهبری انترناسیونال
به رواج طعنه زیر منجر شده بود:
«اگر می خواهی که کلنجار اوج گیرد،
انگلس را به عنوان رئیس جلسه انتخاب کن.»
اما طولی نکشید که لیاقت های زیر انگلس او را برای انترناسیونال، صرفنظرناپذیر ساختند:
دانش او
تیزبینی سیاسی او
و
زبان شنای خارق العاده او.
(تسلط به زبان های مختلف)
کله شقی انگلس
را
مارکس
با
مهارت دیپلوماتیکی اش
تعادل می بخشید.
مارکس
اکنون با همبایی هر روزه با همدم و همرزمش
احساس جوانی چندین ساله می کرد.
جنی
دختر مارکس
در نامه ای به کوگلمان (یکی از دوستان خانوادگی شان)
می نویسد:
«انگلس برای حاجی فیروز (مارکس) شفابخش تر از هر دوا و درمانی است.»
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر