میم حجری
دو فرومایگی را هرگز نمی توان بخشید:
۱
فرومایگی خدمت به منافع خود، علیه منافع جامعه
۲
فرومایگی خدمت به ستمگران و تاراجگران تاریخ، علیه عدالت و حقیقت.
این دو نوع فرومایگی، در سرشت خود، یکی است؛
یعنی از خوی جانورانه و سفله بهره کشان جامعه، و چاکرانِ چاکرانشان سرچشمه می گیرد؛
و
کمترین اعتنایی به فضیلت انسانی و مسئولیت شهروندی و تعهد میهنی ندارد.
این فرومایگان
گاه
از روی دغلی و پلیدی،
گاه
از روی تسلیم بی صفتانه در قبال امواج حوادث،
گاه
از روی ترس،
به هر جهت پای در پارگین می گذارند و جمعی را با خود همراه می کشند.
ممکن است عامل تسلیم و ترس،
شخص را در دیدگان ما درخورد ترحم سازد،
ولی این ترحم،
از فرومایگی و زیان پراکنی عملش، از تاثیر عینی عملش نمی کاهد.
برگرفته از کتاب جُستارهایی از تاریخ اثر رفیق احسان طبری
انتشارات حزب توده ایران
این نظرات احسان طبری
را
باید تحلیل مارکسیستی کرد و تصحیح کرد و توسعه داد.
البته
اگر کسی دنبال حقیقت باشد.
این روزها
هر کس
مشتری دکه و دکانی است
و
به اجناس دکه و دکان خاص خود
چشم بسته
لایک می زند
و
هورا می کشد.
بینش طبری
عمدتا
مورالیستی است.
مورالیسم
یعنی
اخلاق گرایی
که
از بینش های ماقبل مارکسیستی است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر