تحلیلی
از
شین میم شین
۱
بسیار قصه ها که به پایان رسید و باز
غمگین کلاغ پیر، ره آشیان نجست
اما هنوز در تک این شام می پرد
پرسان و پی کننده ی هر قصه از نخست
معنی تحت اللفظی:
علیرغم اینکه قصه های بیشماری به پایان رسیدند،
باز هم کلاغ پیر به فکر برگشت به آشیانه خویش نیافتاد.
او همچنان و هنوز در اعماق این شب می پرد،
راجع به هر قصه می پرسد و هر قصه را از آغاز دنبال می کند.
اثر بلند سیاوش تحت عنوان «مهره سرخ» با این دو بیت سرشته به اندوه آغاز می شود.
اما منظور شاعر از کلاغ پیر چیست؟
۲
ما هرگز تصورش را حتی به خاطر خسته خود خطور نمی دادیم که سیاوش پهلوان روزی پیر شود.
در خواب هم که او را ـ حتی پس از مرگ باور نکردنی اش ـ دیده ایم،
«همان جوان بیست و پنج ساله سابق»
(رضا شلتوکی)
بوده است.
ولی چه می شود کرد، که سیکل ناگزیر حیات،
موسوم به تریاد «زایش و رشد و زوال»
استثناء سرش نمی شود.
لایتغیر و ابدی بیشک همین قانون «زایش و رشد و زوال» است و بس.
۳
منظور سیاوش از کلاغ پیر به احتمال قوی خود او ست.
پولاد آبدیده در چنگ تضادهای چرکین جامعه به سرعتی شگرف پیر شد و سال ها قبل از موعد طبیعی موت،
در غروب غمگین غرب بسان خورشیدی غمزده غروب کرد و در دل نیازمندان و مشتاقان،
کوهی از اندوه و آه و اشک به جا گذاشت.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر