مائوئیسم و رسالت تاریخی طبقه کارگر (۵۳)

   

پروفسور دکتر  رولف ماکس

(۱۹۷۵)

برگردان

شین میم شین

فصل پنجم

رابطه منفی و خصمانه مائوئیسم

با

 رسالت تاریخی طبقه کارگر

مطابقت محتوای اجتماعی سیاست داخلی نیروهای گرد آمده دور مائوتسه تونگ 

با

سیاست خارجی آنها.

ادامه 

 

۱۴۲

·    مائوئیست ها گرایش خود در زمینه ی بیگانه سازی طبقه کارگر چین با آماج ها و منافع یکپارچه و واحد جنبش کارگری بین المللی را شدت بخشیدند.

 

۱۴۳

·    این گرایش در پیوند مستقیم با آماج زیر قرار داشته است:

·    جدا سازی هر چه بیشتر طبقه کارگر چین از مارکسیسم ـ لنینیسم به مثابه بنیاد علمی و واحد (یکپارچه) جنبش   کارگری بین المللی.

 

۱۴۴

·    وسیله اصلی این سمتگیری مائوئیستی را آنتی سویه تیسم (شوروی ستیزی) تشکیل می داد که از اوایل سال های ۶۰ عنصر بنیادی سیاست رسمی چین بوده است.  

 

۱۴۵

·    آنتی سویه تیسم (شوروی ستیزی)، وسیله ایده ئولوژیکی اصلی مبارزه قوای گرد آمده دور مائوتسه تونگ بر ضد طبقه کارگر چین بوده است.

 

۱۴۶

·    تشدید گرایش مائوئیستی زیر نیز در پیوند مستقیم با کورس ابرقدرتگرایی شووینیستی ـ هژه مونیستی (سرکردگی طلبی) در این دوره قرار بوده است:

·    تشکیل پایگاه بین المللی برای کورس خود در کشورهای آسیا، افریقا و امریکای لاتین.

 

۱۴۷

·    بیانگر آن، طرح موسوم به مبارزه «ده جهانی» بر ضد «شهر جهانی» بود که در سال ۱۹۶۵ اعلام گردید.

 

۱۴۸

·    محتوای اجتماعی این طرح مائوئیستی مربوط به  سمتگیری در جهت توده های دهقانی آسیا، افریقا و امریکای لاتین، نشاندهنده آن بود که مائوئیست ها حتی در سال ۱۹۶۳ منکر تضاد اصلی عینی موجود بین سوسیالیسم و امپریالیسم بوده اند و به جای آن، تضاد میان خلق های تحت ستم و امپریالیسم را گذاشته بوده اند.

 

۱۴۹

·    قوای گرد آمده دور مائوتسه تونگ در سال ۱۹۶۳ در «پیشنهادی راجع به خط عمومی جنبش کمونیستی بین المللی»، مناطق آسیا، افریقا و امریکای لاتین را به مثابه «مهم ترین مراکز هجوم انقلاب جهانی» قلمداد می کردند.

·    («پیشنهادی راجع به خط عام جنبش کمونیستی بین المللی»، پکن، ۱۹۶۳، ص ۱۴)

 

۱۵۰

·    قوای گرد آمده دور مائوتسه تونگ بعدها اعلام داشتند:

·    «کل امر مربوط به انقلاب پرولتری بین المللی در تحلیل نهایی وابسته به مبارزات انقلابی خلق ها در این مناطق است که اکثریت جمعیت جهان را تشکیل می دهند.»

·    (همانجا، ص ۱۵)

 

 (قوای گرد آمده دور مائوتسه تونگ با مطلق کردن اکثریت جمعیت، دیالک تیک کمیت و کیفیت را وارونه می کردند.

 به زعم حضرات چون تعداد دهقانان بیشتر از پرولتاریا ست، پس نقش تعیین کننده به عهده دهقانان است.

 مترجم)

 

۱۵۱

·    بدین طریق، «انقلاب پرولتری بین المللی»، تحت تابعیت مبارزه خلق های آسیا، افریقا و امریکای لاتین قرار داده می شد.

 

۱۵۲

·    یعنی تحت تابعیت جنبش های رهایی بخش ملی قرار داده می شد.

 

۱۵۳

·    و یا پیش شرط پیروزی انقلاب پرولتری جهانی، پیروزی جنبش های رهایی بخش ملی (مبارزات خلق های آسیا، افریقا و امریکای لاتین) قلمداد می شد.

 

۱۵۴

·    مهمتر این است که «انقلاب پرولتری بین المللی»، بسان مبارزه ی قوای گرد آمده دور مائوتسه تونگ بر ضد سیستم سوسیالیستی جهانی به مثابه بیانگر عالی ترین مرحله کنونی در واقعیت بخشی به رسالت تاریخی ـ جهانی طبقه کارگر، بر ضد اتحاد شوروی به مثابه هسته مرکزی سوسیالیسم جهانی و بر ضد جنبش کمونیستی بین المللی اثبات می کند که انجام و اجرای واقعی رسالت جهانی ـ تاریخی طبقه کارگر، به طور کلی به مثابه قانونمندی تاریخی عینی تلقی نمی شود.

 

۱۵۵

·    این شعار «انقلاب پرولتری بین المللی»، به عرصه ماسک گذاری به اصطلاح مارکسیستی (مارکسیستی دروغین و کاذب) بر مائوئیسم تعلق دارد.

 

۱۵۶

·    یعنی بخشی از گرایش قوای گرد آمده دور مائوتسه تونگ به هژه مونی در مقابل جنبش انقلابی جهانی و ابزاری برای نیل به کسب این هژه مونی بوده است.

 

 ۱۵۷

·    این شعار «انقلاب پرولتری بین المللی» برای آن بوده که به مائوئیسم، به سیاست بین المللی رهبری مائوئیستی و به سیاست جامعتی آن، هاله یک مشروعیت انقلابی بخشیده شود.

 

ادامه دارد.