هاینریش گمکوف
برگردان
شین میم شین
فصل هفتم
در راه تشکیل حزب
۵
اعضای کمیته کمونیستی مکاتبه بروکسل
در
گردهمایی های هفتگی شان
به
احتمال قوی
به
بررسی عمیق مسائل مطروحه در نامه ها می پرداختند
و
راه حلی برای آنها می جستند.
در یکی از این بررسی ها
در
اواخر ماه مارس سال ۱۸۴۶
با
ویلهلم وایتلینگ
اختلاف نظر شدیدی
پدید آمد.
مارکس و انگلس
مدت های مدیدی
با صبر و حوصله سعی کرده بودند که نظرات فرتوت او را به نقد کشند و از او همرزمی بسازند.
سعی و کوشش آنها اما بیهوده مانده بود.
ویلهلم وایتلینگ
در
این بررسی مشترک نامه ها
نیز
پافشاری بر دعاوی همیشگی اش داشت
که
در
آلمان
عنقریب
انقلاب کمونیستی
رخ خواهد داد
و
تنها چیزی که پرولتاریای آلمان نیاز دارد،
شور و شوق انقلابی
است
و
نه
نگرش علمی و سازمان کارگری سنجیده.
ویلهلم وایتلینگ
نمی توانست
خود
را
از
دست افکار کهنه خود که روزی ترقی خواهانه بودند،
آزاد سازد.
مارکس و انگلس
مجبور شده بودند
که
با
این افکار اوتوپیکی وایتلینگ
با
حد اعلای مصممیت
به
مقابله برخیزند.
برای اینکه این افکار
کارگران
را
گمراه می ساختند
و
به
جانبازی و فداکاری بی ثمر
سوق می دادند.
مارکس
در این جلسه
با
عصبانیت خاصی
اعلام داشت:
کسی که تئوری را تحقیر می کند و نادیده می گیرد،
به
جنبش کارگری
لطمه می زند.
مارکس
به قول شاهدی
اضافه کرد:
«خریت هرگز برای کسی خیری نداشته است.»
(اننکوف، «راجع به جلسه کمیته کمونیستی مکاتبه بروکسل»، ۳۰ ماه مارس سال ۱۸۴۶)
قطع رابطه با وایتلینگ
اجتناب ناپذیر
گشته بود.
دیگر اعضای کمیته کمونیستی مکاتبه بروکسل
و
قبل از همه
انگلس
که
مدت های مدیدی با وایتلینگ جر و بحث داشتند،
شخصا
وارد
بحث شده بودند.
در ماه اوت سال ۱۸۴۶
انگلس
به
نمایندگی از سوی کمیته بروکسل
به
مدت یک سال
به
پاریس رفت.
انگلس
می بایستی به اعضای انجمن دادگران در پاریس کمک کند
تا بر نظرات سوسیالیست های «حقیقی» مسلط در انجمن
غالب آیند.
انگلس
با
شور آتشین
شروع به کار کرد.
انگلس
شب های متمادی دنبال کاراموزان و کارگران آلمانی در پاریس گشت
و
گروهی ۲۰ نفری از آنها فراهم آورد
و
به
توضیح ماهیت خرده بورژوایی و ضد پرولتری سوسیالیست های «حقیقی» کذایی
پرداخت
که
در صدد جایگزین کردن مبارزه طبقاتی با آشتی طبقاتی
بودند.
انگلس
ضمنا
به
اعضای گروه ۲۰ نفری
مقدمات کمونیسم علمی
را
آموزش داد.
وقتی
از
انگلس
پرسیدند که وظایف کمونیست ها چیست؟
انگلس
به اختصار و ایجاز
گفت:
۱
پیشبرد منافع پرولتاریا در مقابل منافع بورژوازی
۲
از
طریق جایگزینی مالکیت خصوصی با مالکیت اجتماعی (همبودین)
۳
به رسمیت شناسی انقلاب قهرآمیز دموکراتیک
به مثابه تنها وسیله رسیدن به این هدف.
(انگلس، «گزارش به کمیته بروکسل»، ۲۳ ماه اکتبر سال ۱۸۴۶»، مارکس و انگلس، «کلیات»، جلد ۲۷، ص ۶۱)
انگلس
در گزارش به کمیته بروکسل می افزاید:
«دو شب در این زمینه بحث کردیم.
بعد
تعریف فوق الذکر از وظایف کمونیست ها
را
به
رأی گیری گذاشتیم.
۱۳ تن از اعضای گروه بدان رأی مثبت دادند
و
دو تن از آنها، رأی منفی.»
(انگلس، «گزارش به کمیته بروکسل»، ۲۳ ماه اکتبر سال ۱۸۴۶»، مارکس و انگلس، «کلیات»، جلد ۲۷، ص ۶۱)
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر