فرهنگ مفاهیم سیاسی (ب) به رسمیت شناسی (ملی ـ حقوقی) دولت ها (۱)

هیئت تحریریه کلکتیو

برگردان 

شین میم شین

  

۱

·    به رسمیت شناسی عبارت است از اعلام علاقه دولتی (و یا گروهی از دولت ها) نسبت به دولت نوبنیاد و یا نسبت به رژیم قدرت یافته در نتیجه پیروزی انقلاب اجتماعی (که به قطع تداوم قانونی ـ اساسی ـ حقوقی موجود منجر می شود) و اعلام روابط مورد نظر خود با آن.

 

۲

·    اهمیت حقوقی و سیاسی به رسمیت شناسی در آن است که آن تشکیل روابط ملی ـ حقوقی میان دولت به رسمیت شناسنده و دولت و یا حکومت به رسمیت شناخته شونده را در زمینه همکاری بین المللی برابرحقوق روشن می سازد و به تشکیل و تحکیم روابط بین المللی صلح آمیز میان دولت ها می انجامد و موضع سیاسی بین المللی دولت جدید را تحکیم می بخشد.

 

۳

·    در حالیکه به رسمیت شناسی، عملی یکطرفه است، برقراری روابط دیپلوماتیک میان دولت ها  دو طرفه است که در اثر آن، خصلت و تشکیل نمایندگی های دیپلوماتیک میان دولت ها مورد توافق متقابل قرار می گیرد.

 

۴

 

·    ما باید میان دو نوع اصلی به رسمیت شناسی تفاوت قایل شویم:

 

الف

به رسمیت شناسی  دفاکتو  

 

ب

به رسمیت شناسی دژور  

 

۵

·    به رسمیت شناسی  دفاکتو بسان به رسمیت شناسی  دژور، عملی حقوقی است.

 

۶

·    به رسمیت شناسی دفاکتو خصلت موقتی و محدود دارد و می تواند بازپس گرفته شود. (لغو شود.)

 

۷

·    به رسمیت شناسی دفاکتو هنوز به برقراری روابط دیپلوماتیک متداول منجر نمی شود.

·    بلکه فقط به توسعه روابط مختلف میاندولتی منجر می شود.

 

۸

·    به رسمیت شناسی دفاکتو بالاعم زمینه را برای به رسمیت شناسی دژور آماده می سازد.

 

۹

·    به رسمیت شناسی دژور اما به به رسمیت شناسی قطعی و همه جانبه اطلاق می شود.

 

۱۰

·    به رسمیت شناسی دژور در را به روی توسعه همه جانبه روابط بین المللی میان دولت های مربوطه در کلیه عرصه ها باز می کند.

 

۱۱

·    به رسمیت شناسی دژور به برقراری روابط دیپلوماتیک و مبادله نمایندگان دیپلوماتیکی (دیپلومات ها) منجر می شود.

 

ادامه دارد.