«غزه»
مهین خدیوی
(۱۲ جولای ۲۰۱۴)
(۱۲ جولای ۲۰۱۴)
درنگی
از
ربابه نون
۱
غزّه
همه از تو حرف می زنند
در
همه از تو حرف می زنند
در
تلویریون
اینترنت
سایت های ریز و درشت
بالاترین
پایین ترین
فیس بوک.
کودکانت را به نمایش می گذارند
خونین، پاره پاره و رنگارنگ
راست یا دروغ.
این اولین شعری است که ما از مهین خدیوی می خوانیم و قصد تأمل بر روی مفاهیم آن داریم.
مهین خدیوی
جهان و مافیها
را
با
دو چشم
می بیند
و
نه
با
یک چشم.
به همین دلیل،
دعاوی مورد نظر را به رشته تردید می کشد
و
حقیقت آنها را زیر علامت سؤال قرار می دهد:
راست یا دروغ.
این دقت مهین خدیوی
فی نفسه
ستایش انگیز است
و
کسب این دقت
سؤال نگیز.
چرا و به چه دلیل
مهین خدیوی با بقیه شعرا و ادبا فرق دارد؟
باید در روند تحلیل دیگر اشعار او به این سؤال، جواب پیدا کنیم.
این برخورد مهین خدیوی
اما راسیونالیستی و رئالیستی است.
چون ذهن توده های میلیاردی مسلمان
نسبت به ستمی که بر میلیون ها کودک خلق یهود در اردوگاه های فئودالیستی و فاشیستی رفته است،
به کلی بیگانه است.
حتی
بدتر.
بی تفاوت است.
چون زباله هیتلر تحت عنوان «نبرد من» در این طویله های فئودالی، به زر خرید و فروش می شود
و
پر خواننده ترین و پرفروش ترین زباله ها ست.
این بدان معنی است که ذلت خلق یهود،
برای این جماعت کودن و کور،
امری طبیعی، عقلی و منطقی است.
به همین دلیل
حتی
ترور کودکان خلق یهود در همین منطقه،
تماتیزه نمی شود.
فقط
کودکان لبنان و غزه و فلسطین
آلت دستی برای تحریک احساسات ساده لوحان مسلمان،
قرار داده می شود
که
جزو ضایعات جانبی جنگ با تروریسم فوندامنتالیستی است.
هولوکاست یا شوآ
به کشتار دسته‌جمعی و نسل‌کشی نزدیک به یازده میلیون
نفر،
به ویژه شش میلیون یهودی اروپایی
به بهانه های نژادی، مذهبی و ملی
در طی
جنگ جهانی دوم به دست آلمان نازی
و
از ۱۹۴۱ تا انتهای ۱۹۴۵
در اردوگاه‌های
مرگ آلمان نازی، اطلاق می‌شود.
این البته یک روی مدال ماجرا ست.
روی دیگر مدال،
رستاخیز قهرمانانه و قهرآمیز خلق یهود
از
خاکستر هولوکاست
است.
از خلقی سر به زیر و ستمکش،
خلقی مقاوم و مبارز و سلحشور تشکیل یافته است.
خلقی فخر انگیز.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر