«غزه»
مهین خدیوی
(۱۲ جولای ۲۰۱۴)
(۱۲ جولای ۲۰۱۴)
درنگی
از
ربابه نون
غزّه
همه از تو حرف می زنند
در
تلویریون
اینترنت
سایت های ریز و درشت
بالاترین
پایین ترین
فیس بوک.
کودکانت را به نمایش می گذارند
خونین، پاره پاره و رنگارنگ
راست یا دروغ.
بازار مکاره ای شده است
همه از تو سوژه ای می سازند
خبرنگارها ،
فیلم سازها
عکاس ها.
مارکت ها
همچنان از تو سود می برند
و
دیکتاتورها
به سلامتی تو شراب قرمز می نوشند
و
من
هزاران فرسنگ از تو دورتر
در آتلانتای جورجیا
امریکای قدرتمند
فنجان قهوه ای در دست
در خنکای مطبوع اتاقم
در نیم روز داغ تابستان
برای تو و بی پناهی زنان و کودکانت شعر می نویسم.
به
بازاری اطلاق می شود
که هر سال یک بار به مدت چند روز در محلی
دایر می شود و از اقصاء نقاط یک کشور یا کشورهای متعدد اجناس مختلف را در آن
به معرض تماشا و خرید و فروش می گذارند.
معنی تحت اللفظی:
غزه
به بازار مکاره ای مبدل شده است.
بازارمکاره ای
که
خبرنگارها، عکاس ها، فیلمسازها،
از آن سوژه می سازند
مارکت ها،
از ان سود می برند
و
دیکتاتورها
به سلامتی اش شراب سرخ می نوشند.
آنچه که مهین خدیوی
در
نهایت معصومیت و سادگی
پوئه تیزه کرده است،
تحلیل رئالیستی و راسیونالیستی جامعه و جهان معاصر
است.
کسی برای بود و نبود ستمکشان فلسطینی و اسرائیلی
تره حتی خرد نمی کند.
قحط ستمکش که نیست.
خاورمیانه را بیش از ۲۰ سال است که روز و شب شخم می زنند تا درخت دموکراسی بورژوایی به بار بنشیند
و
پایانی ندارد.
جایی را خراب تر از خرابات شام
که نمی توان کرد.
حریفی بر آن بود
که
ویروس کرونا
بسان جنگ های مختلف در اقصاء نقاط جهان،
برای رسانه های همگانی
(عکاس ها، خبرنگارها، فیلمسازها، روشنفکران، مطبوعات، سایت ها و غیره)
رحمت الهی است.
بهترین وسیله برای پیدا کردن بی دردسر موضوعی جذاب برای همگان،
بالاتر بردن تعداد مصرف کنندگان کالای رسانه ای و سرگرم کردن توده است.
نوعی ماهیگیری سهل و اسان و سودآور از آب های گلالود است.
مهین خدیوی
با
استفاده از مفهوم مارکت ها،
به
کالاوارگی همه چیز در جهان کنونی
انگشت می گذارد.
این نشانه بینش رئالیستی و راسیونالیستی روشن او ست.
فرق هم نمی کند که خودش از محتوای علمی و عقلی فوق العاده غنی شعرش با خبر باشد و یا نباشد.
مشخصه مهم آثار هنری
همین است:
در
آثار هنری
واقعیت عینی
چه بسا به طور خودپو
(یعنی بی اعتنا به وقوف هنرمند)
انعکاس می یابد.
نقش اجتماعی مؤثر هنر همین جا ست.
به همین دلیل
هنر
می تواند
به
تطهیر روح جامعه منجر شود.
فریدریش شیللر
(۱۷۵۹ ـ ۱۸۰۵)
شاعر، نمایشنامه نویس، مورخ، فیلسوف آلمانی
شیللر
هنر را بهترین وسیله برای تربیت اعضای جامعه می دانست.
اما منظور اکونومیکی ـ سیاسی مهین از مارکت ها در رابطه با غزه چیست؟
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر