شین میم شین
ما آن هوایی را تنفس می کنیم که درختان تنفس می کنند
ما خود طبیعت هستیم.
حریفه
اینهمه خطا در خطابه ی اینقدر مختصر:
الف
ما آن هوایی را تنفس می کنیم که درختان تنفس می کنند
۱
ما هوایی (گازی) را تنفس می کنیم
که
نباتات
تولید می کنند.
نباتات مولدین نعمتی حیاتی به نام اکسیژن اند
که
تنفسش
مایه حیات است و مفرح روح.
۲
درختان هوایی را تنفس می کنند که ما «تولید» می کنیم.
ما و دیگر موجودات زنده
مولدین گاز سمی و مهلک کربن دی اوکسیدیم.
۳
همانطور
که
نباتات
گاز اکسیژن
را
به
مثابه زباله و تفاله مضر و زیانبار
از خود دفع می کنند،
ما و دیگر موجودات زنده
گاز کربن دی اوکسید
را
به
عنوان زباله و تفاله مضر و زیانبار
از خود دفع می کنیم.
۴
نباتات
با گاز سمی کربن دی اوکسید
ریشه و تنه و شاخه و ساقه و دانه و میوه و شیره و غیره
می سازند.
۵
اندام موجودات زنده
با گاز اکسیژن
سوخت و ساز سلولی را سر و سامان می بخشند.
سلول ها
کارخانجات بیوشیمیایی اندام های نباتی و حیوانی و انسانی اند.
ب
ما خود طبیعت هستیم.
۱
انسان بر خلاف نبات و جانور
نه موجودی طبیعی
بلکه موجودی نیمه طبیعی ـ نیمه اجتماعی (نیمه ناتورال ـ نیمه سوسیال) است.
۲
جامعه با طبیعت یکسان نیست
و
انسان با جماد و نبات و جانور یکسان نیست.
۳
جامعه
طبیعت ثانی است
و
انسان
جماد و نبات و جانور توسعه (تکامل) یافته است.
مولانا
هم می دانست:
از جمادی مردم و نامی (نبات) شدم
وز نما (نبات) مردم به حیوان سر زدم
مردم از حیوانی و آدم شدم
۴
جامعه
طبیعت روحمند (شعورمند) است
و
انسان
جماد و نبات و جانور روحمند (شعورمند)
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر