کاریکَلِماتور
(مرکب از کاریکاتور + کلمات)
نامی است
که
پرویز شاپور
بر نوشته‌های خود داده است.
مأخذ:
سایت انترنتی دیده ور
درنگی
از
ربابه نون
۱۳
«الف» در زمان سالخوردگی تبدیل به «دال» می‌شود.
پرویز شاپور
همان بسط و تعمیم دیالک تیک جوانی و پیری
به
شکل دیالک تیک الف و دال رایج در ادبیات ایران
را
به
شکل دیگر تبیین می دارد:
منظور از الف، قد راست آدم ها و اشیاء و نباتات و جانوران
و
منظور از دال، قد خمیده آنها ست.
تفکر پرویز شاپور،
سطحی
است.
۱۴
ای‌کاش می‌توانستم بر سر دوراهی در خروجی زندگی،
راه جهنم را از بهشت تشخیص دهم.
پرویز شاپور
روح آدمیان
را
پس از مرگ
بر سر دو راهی بهشت و دوزخ تصور می کند
و
دلش می خواهد که به تمیز راه بهشت از راه دوزخ نایل آید.
پرویز شاپور
خرافه های رایج
در
جامعه عقب مانده
را
به شکل دیگر تکرار می کند
بی آنکه محتوای خرافی و ضدعلمی آنها را نقد کند.
چنین کردوکاری
شرم انگیز است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر