کریسمس بالاخره کی از راه می رسد؟ (۱۸)

 

جینا روک پاکو

(۱۹۳۱)

 

برگردان

میم حجری

 

نامه رسان کوچولو و برف

 

·    یک بار در زمستان برف زیاد بی سابقه ای بر زمین نشست.

 

·    مردم اولش خوشحال شدند.

 

·    «چه زیبا ست!»، مردم می گفتند.

·    «شهر مثل کیکی است که رویش پودر قند پاشیده باشند.»

 

·    بچه ها سرسره می راندند و برفجنگی راه می انداختند و سگ ها روی برف ها غلت می خوردند و قیافه سگ های خندان به خود می گرفتند.

 

·    نامه رسان کوچولو هم از زمستان خوشش می آمد، اما طولی نکشید که او دیگر نتوانست دوچرخه سواری کند.

 

·    آنگاه چکمه های کلفت قهوه ای رنگش را پوشید و پیاده به راه افتاد.

 

·    اما وقتی که روز و شب، بی وقفه برف بارید، مردم قیافه نگرانی به خود گرفتند.

 

·    گربه ها دیگر از خانه بیرون نرفتند.

 

·    سگ کله گنده هم اکنون لب پنجره می نشست و جهان را از پشت شیشه تماشا می کرد.

 

·    «روزگار بدی است!»، ننه رومپلپوتس شکوه کنان می گفت.

 

·    «برف تا به زانوی من می رسد!»

 

·    از فرط برف ماشین برف روبی یکی از روزها خراب شد.

 

·    برف ـ پنبه های سپید اما همچنان از ابرها می باریدند.

 

·    مردم به ناچار خانه نشین شدند.

 

·    آنها پولوور گرم می پوشیدند، قصه می گفتند و کتاب های قدیمی را مطالعه می کردند.

 

·    چون ماشین ها هم خانه نشین شده بودند، شهر ساکت و بی سر و صدا شد.

 

·    تنها کسی که در شهر دیده می شد، نامه رسان کوچولو بود.

 

·    او کیف نامه ها را روی شانه راستش انداخته بود و بزحمت در برف که تا شکمش می رسید، پیش می رفت.

 

·    هنوز چیزی از خانه اش دور نشده بود که طوفانی در گرفت.

 

·    دانه های برف وحشیانه بر سر و روی نامه رسان کوچولو می کوبیدند، آن سان که او دیگر قادر به دیدن راه نبود.

 

·    وقتی که باد برف درخت ها را هم پائین ریخت، نامه رسان کوچولو زیر انبوه برف نا پدید شد و از پا در آمد.

 

·    اگر سگ قوی هیکل خال خالی پیدا نمی شد، نامه رسان کوچولو از دست می رفت.

 

·    سگ قوی هیکل خال خالی نامه رسان کوچولو را از زیر توده برف بیرون کشید و به خانه ننه رومپلپوتس برد.

 

·    نامه رسان کوچولو کفش خانگی گرمی دریافت کرد و سیب سرخ شده ای خورد که عطر کریسمس را با خود داشت.

 

پایان