احسان طبری
در بارۀ شیوۀ درستِ رفتارِ مبارزان با یکدیگر
[بحثی در بابِ اِتیکِ مارکسیستی]
منبع:
سایت نوید نو
ویرایش و تحلیل
از
یدالله سلطان پور
۱
افرادی که وارد حزبِ طبقۀ کارگر می شوند،
کاملاً متوجه‌اند
که
آن حزب
دارای جهان‌بینی، استراتژی و تاکتیک، برنامه و آئین‌نامۀ معینی
است
ولی اکثراً چندان توجه ندارند
که
آن حزب
بر اساس همان جهان‌بینی و اصول و موازین،
شیوه‌های
معیّنِ مبارزۀ درون‌حزبی، شیوه‌های معیّنِ بحث و مناظره، شیوه‌های معینِ
قضاوت دربارۀ حوادث و اشخاص، شیوه‌های معینِ ادارۀ اعمال و اقوال خود
را
در
پروسۀ زندگی اجتماعی
نیز
می طلبد
و
در
این موارد
هم
باید توانست چنان بود
که
مبادی کلی و مصالحِ عامّ سازمانِ انقلابی،
آن را مقتضی می‌گرداند.
ما
مفاهیم این جمله طبری
را
مورد تأمل قرار می دهیم:
۲
افرادی
که
وارد حزبِ طبقۀ کارگر می شوند،
کاملاً متوجه‌اند
که
آن حزب
دارای جهان‌بینی، استراتژی و تاکتیک، برنامه و آئین‌نامۀ معینی
است
افراد عادی تازه وارد
که
سهل
است،
حتی
کسی در رهبری حزب توده
نمی داند که جهان بینی چیست.
خود طبری
یکی از همان افراد است
که
یاد داشت هایی از کتب مختلف
تحت عنوان «جهان بینی ها و جنبش ها»
سرهم بندی کرده است.
طبری
واژه جهان بینی
را
تحت اللفظی
معنی می کند.
همانطور که اشاره شد،
طرز «تفکر» طبری،
لغت نامه ای
است
و
نه
مفهومی
و
نه
فلسفی
و
نه
مارکسیستی ـ لینینستی.
جهان بینی حزب توده
چیست؟
۳
افرادی
که
وارد حزبِ طبقۀ کارگر می شوند،
کاملاً متوجه‌اند
که
آن حزب
دارای جهان‌بینی، استراتژی و تاکتیک، برنامه و آئین‌نامۀ معینی
است
اگر
حافظه خطا نکند،
در
طرح برنامه حزب توده،
آمده بود
که
جهان بینی حزب توده
مارکسیسم ـ لنینیسم
است.
مارکسیسم ـ لنینیسم
اما
ایده ئولوژی
است
و
نه
جهان بینی.
مارکسیسم ـ لنینیسم
ایده ئولوژی طبقه کارگر
و
ضمنا
علم
است.
مارکسیسم ـ لنینیسم
دیالک تیکی از علم و ایده ئولوژی
است.
جهان بینی
چیست
و
جهان بینی حزب توده
چیست؟
علاوه بر این
ایده ئولوژی حزب توده
چیست؟
۳
افرادی
که
وارد حزبِ طبقۀ کارگر می شوند،
کاملاً متوجه‌اند
که
آن حزب
دارای جهان‌بینی، استراتژی و تاکتیک، برنامه و آئین‌نامۀ معینی
است
افراد تازه وارد به حزب توده
که
سهل است،
اعضای حزب توده
اصلا
نمی دانند
که
استراتژی و تاکتیک
به
چه معنی اند
و
برنامه و اساسنامه حزب چیست.
۴
ولی اکثراً چندان توجه ندارند
که
آن حزب
بر اساس همان جهان‌بینی و اصول و موازین،
شیوه‌های
معیّنِ مبارزۀ درون‌حزبی، شیوه‌های معیّنِ بحث و مناظره، شیوه‌های معینِ
قضاوت دربارۀ حوادث و اشخاص، شیوه‌های معینِ ادارۀ اعمال و اقوال خود
را
در
پروسۀ زندگی اجتماعی
نیز
می طلبد
طبری در این جمله
میان زندگی حزبی و زندگی اجتماعی
علامت تساوی می گذارد.
ضمنا
حوزه های حزبی
را
به
حوزه های اخلاقی مبدل می سازد
و
برای هر حرکتی در حوزه حزبی
حد و مرز انتزاعی و سوبژکتیو
تعیین می کند.
باید ببینیم
که
منظورش از این شیوه های کذا و کذا
چیست.
۵
حوزه های عالی ترین ارگان حزبی
یعنی کمیته مرکزی
به
قول خود طبری
به
شرح زیر بوده اند
که
بیشک
نتیجه همین «شیوه های» رفتاری
است:
«ولی
به
ناگاه
در
جلسات ما
که
در
یکنواختی ملال‌آور و آزارنده‌ای
می‌گذشت،
از
سال ۱۳۵۳
جنب و جوشی
پدید شد.
شرکت رفیق کیانوری در رهبری،
جریانی از هوای تازه در فضای بوی نا گرفته مهاجرت
وارد ساخت»
(کتاب «از دیدار خویشتن» متشکل از دستنوشته های به‌جامانده از طبری)
۶
و
در
این موارد
هم
باید توانست چنان بود
که
مبادی کلی و مصالحِ عامّ سازمانِ انقلابی،
آن را مقتضی می‌گرداند.
مقالات طبری
آدمی
را
بی اختیار
به
یاد مواعظ انتزاعی آخوندها
می اندازد.
اعضای حزب
باید
خود
را
با
«مبادی کلی و مصالحِ عامّ سازمانِ انقلابی»
سازگار سازند.
راستی
مبادی کلی و مصالحِ عامّ سازمانِ انقلابی
چیستند؟
۷
شیوه‌های متدوال
در
نظامات پاتریارکال (مبتنی بر پدرسالاری)، فئودال و بورژوازی،
ناقلینی به درونِ حزب دارد.
اولا
نظام بورژوازی
وجود ندارد.
نظام سرمایه داری
وجود دارد.
ضمنا
بورژوازی
نه
صفت،
بلکه
اسم
است.
صفت بورژوازی
می شود
بورژوایی.
طبری
به
عوض پیگیری اندیشه،
به
عوض توضیح مشخص «مبادی کلی و مصالحِ عامّ سازمانِ انقلابی»،
ویراژ می دهد و به در و دیوار می زند.
مشخصه مهم مواعظ آخوندی
هم
همین است.
طبری
ضمنا
فراموش می کند
که
حزب توده
در
خارج
از
نظامات پاتریارکال (مبتنی بر پدرسالاری)، فئودال و بورژوایی
نیست.
بخش اعظم سران حزب توده
منشاء طبقاتی فئودالی (قاجاری)
داشته اند.
معضل حزب توده
هم
همین بوده است.
حزب توده
توسط ناقلین شیوه های متدواول در نظامات پاتریارکال (مبتنی بر پدرسالاری)، فئودال و بورژوازی
تأسیس یافته است
و
نیازی به نقل آن شیوه ها از برون به درون ندارد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر