۴۹
·
باید میان فردیت و فردگرایی (ایندیویدوئالیته و
ایندیویدوئالیسم) تفاوت قایل شد.
·
فردگرایی (ایندیویدوئالیسم) یکی از تحریفات و انحرافات
بورژوایی فردیت است.
۵۰
·
توسعه و تکامل فردیت بدان معنی است که لیاقت ها و تمایلات شخصیت
در مطابقت با منافع جامعه شکوفا شوند و برای
انسان های دیگر مفید باشند.
۵۱
·
تربیت سوسیالیستی شخصیت نه به توسعه فردگرایی
(ایندیویدوئالیسم)، بلکه به توسعه فردیت (ایندیویدوئالیته) منجر می شود.
۵۲
·
این بدان معنی است که باید بر بی شخصیتی، یعنی فقدان نظر و
نگرش و تمایلات و گرایشات شخصی انسان ها و همراه با آن، بر فردگرایی (ایندیویدوئالیسم)،
یعنی بر جداسازی شخصیت از جامعه، بر فقط
به فکر منافع شخصی خود بودن، غالب آمد.
۵۳
·
عزت شخصی، قبل از همه با مفهوم ارزش انسانی، یعنی با زندگی
ـ تصویر (سبک و استیل زندگی) سوسیالیستی که با زندگی ـ تصور بورژوایی تفاوت ماهوی
دارد، گره خورده است.
۵۴
·
شالوده تصور سوسیالیستی از زندگی ـ تصویر (استیل زیست) را
کار صادقانه و وجدانمندانه به نفع جامعه و پاکی و پارسایی در زندگی روزمره تشکیل
می دهد و نه ایدئال بورژوایی مبتنی بر جمع آوری ثروت به هر قیمت و زندگی لاابالی و
بی ثمر.
۵۵
·
این معاییر عام شخصیت در هر فرماسیون اقتصادی جامعه حاوی مشخصات
متنوع و فرم های مختلفند.
۵۶
·
مفهوم «شخصیت» نه مفهومی ایستاتیکی (ایستا)، بلکه مفهومی
دینامیکی (پویا) ست.
۵۷
·
در هر جامعه شخصیت هایی با سطح توسعه متفاوت وجود دارند.
۵۸
·
وظیفه حاصل از آن برای جامعه سوسیالیستی عبارت است از توسعه
آگاهانه خطوطی از شخصیت که بسته به ایدئال های سوسیالیستی انسان ها و بسته به
روابط انسانی تعیین شده باشند و غلبه آگاهانه بر خطوطی از شخصیت که با این ایدئال
ها در تضاد قرار دارند.
۵۹
·
شخصیت سوسیالیستی، انسان جامعتا (به لحاظ جامعتی) اکتیوی
است.
·
انسانی است که روابط شخصی خود را آگاهانه نسبت به گروه ها،
کلکتیوها و جامعه به مثابه کل قوام می بخشد و بر توسعه جامعه تأثیر می گذارد.
پایان
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر