احمد غلامی
روزنامه‌نگار و نویسنده
سردبیر روزنامه شرق
او روزنامه‌نگاری را در سال ۱۳۶۰ با روزنامه اطلاعات آغاز کرد.
ویکی‌پدیا
جبههٔ فرو غلطیده‌گان
ن. برین
تحلیلی
از
یدالله سلطان پور
۱
تاکنون
به
فرم فرمولبندی احمد غلامی در این جمله
باید
دقت داشت:
توده
(طبقه فرو دست)
در
حوادث ۸۸
برای اهداف و آماج های سیاسی
(تعویض جناح سیاه طبقه حاکمه با جناح سبز آن)
به
میدان
آمده بود.
اما
پس از حوادث ۸۸
دو بار
برای مطالبات اقتصادی محض
(مثلا برای جلوگیری از افزایش قیمت بنزین)
به
میدان
آمده است.
اجامر راه «توده»
هم
جنبش های توده ناراضی
را
دقیقا
به
همین سان
تصور و تصویر می کنند:
دید.
توده
در
قاموس احمد غلامی و اجامر راه «توده»
با
طبقه حاکمه
مشکلی
ندارد.
توده
فاقد آرمان سیاسی
است.
توده
بسان خر
است
و
فقط و فقط
کار و نان
(مطابات اقتصادی و معیشتی)
می خواهد.
امام جلاد جماران
هم
دقیقا
همین توده ـ تصور و توده - تصویر
را
داشته است:
اقتصاد
(کار برای نان)
مال خر
است.
۲
تاکنون
توده
توسط اجامر ایده ئولوژیکی طبقه حاکمه
عملا و عینا
بر سر دو راهی زیر قرار داده می شود:
یا
طلب تعویض جناح های رنگارنگ و ماهیتا یکسان طبقه حاکمه
(از طریق رفتن به پای صندوق های رأی)
و
یا
تمکین و تسلیم به جناح حاکم
و
تأیید آن
و
گدایی مطالبات اقتصادی و معیشتی موقتی و بند تنبانی
از
مهره های ضد توده ای طبقه حاکمه.
این نگرش مبتنی بر عوام فریبی
منحصر و محدود به احمد غلامی و راه «توده» و اجامر مجلس طویله جماران
نیست.
از
همه رسانه های جهانی ـ امپریالیستی
و
از
همه منابر همگانی - طبقه حاکمه امپریالیستی
همین نگرش
شب و روز
تبلیغ می شود.
توده
باید
خر
شود
و
از
سیاست
و
مطالبات سیاسی
بیزار.
توده
باید
خلع تصمیمگیری
شود
و
از
تصمیمگیران طبقه حاکمه انگل و استثمارگر و ستمگر
مطالبات بخور ـ نمیر اقتصادی و بند تنبانی
گدایی کند.
هی
لنین
کجایی
که
جهان تهی است ز فرزانگان ژرف اندیش.
۳
تاکنون
احمد غلامی
دروغ می گوید:
توده
خر
نیست
تا
به
پشیزی
دل خوش کند.
میان اقتصاد و سیاست
رابطه دیالک تیکی ناگسستنی
برقرار است.
هر
مطالبه اقتصادی و فکری و فرهنگی و هنری و غیره
همزمان
مطالبه ای سیاسی
است.
رشته پیوند اقتصاد با سیاست
را
با
بمب اتم
هم
نمی توان پاره کرد.
اجامر طبقه حاکمه
هم
می دانند.
به
همین دلیل
هر
مطالبه به اصطلاح اقتصادی و فکری و فرهنگی و هنری و صنفی و غیره
را
با
استفاده از ماشین سرکوب دولتی و خصوصی
در هم می کوبند.
ضمنا
از
هیئت حاکمه می خواهند
که
گوش شنوا برای عرایض توده ناخشنود
داشته باشند.
یعنی
عوام فریبی کنند.
ترفند خطرناک و وحشتناک جدید طبقه حاکمه امپریالیستی
سوق دادن توده ناراضی
به
دامن احزاب و جریانات فاشیستی، راسیستی، نئوفاشیستی، آنارشیستی، آوانتوریستی، نیهلیستی، فئودالیستی و فوندامنتالیستی
است.
توده ناراضی نومید از جناح حاکم طبقه حاکمه
به
امثال ترامپ، سرکوزی، برلسکونی، آ اف دی، ماری لوپن، خمینی، ملا عمر، بن لادن، عردوغان، ابوبکر بغدادی، عربان، پوتین و غیره
پناه می برد
و
از
چاله در نیامده،
در
چاه
می افتد.
ادامه دارد.
تاکنون
طبقه فرودست
دو بار
بعد از حوادث ۸۸،
در
دی ۹۶ و آبان ۹۸
برای تحقق خواسته‌هایش
که
جنبه اقتصادی و معیشتی داشته
پا به میدان گذاشته است.
فرم فرمولبندی احمد غلامی در این جمله
باید
دقت داشت:
توده
(طبقه فرو دست)
در
حوادث ۸۸
برای اهداف و آماج های سیاسی
(تعویض جناح سیاه طبقه حاکمه با جناح سبز آن)
به
میدان
آمده بود.
اما
پس از حوادث ۸۸
دو بار
برای مطالبات اقتصادی محض
(مثلا برای جلوگیری از افزایش قیمت بنزین)
به
میدان
آمده است.
اجامر راه «توده»
هم
جنبش های توده ناراضی
را
دقیقا
به
همین سان
تصور و تصویر می کنند:
تحولات امروز
را
باید
دیروز
که
عده ای
میخ بر تابوت انقلاب ۵۷ و آرمان هایش
می کوبیدند
می دیدیم،
که
راه توده
آرمان
هائی
که
در
همین شورش یک هفته ای مردم
به
بهانه گران شدن بنزین
در
فقیرترین محلات شهرها، کارگران، حاشیه نشینان از روستاها آواره شده،
میلیون ها جوان بیکار، دست فروشان و...
بار دیگر
در
شعار "ما نان می خواهیم"، "ما کار می خواهیم" و ...
بیان و تکرار شد.
توده
در
قاموس احمد غلامی و اجامر راه «توده»
با
طبقه حاکمه
مشکلی
ندارد.
توده
فاقد آرمان سیاسی
است.
توده
بسان خر
است
و
فقط و فقط
کار و نان
(مطابات اقتصادی و معیشتی)
می خواهد.
امام جلاد جماران
هم
دقیقا
همین توده ـ تصور و توده - تصویر
را
داشته است:
اقتصاد
(کار برای نان)
مال خر
است.
۲
تاکنون
طبقه فرودست
دو بار
بعد از حوادث ۸۸،
در
دی ۹۶ و آبان ۹۸
برای تحقق خواسته‌هایش
که
جنبه اقتصادی و معیشتی داشته
پا به میدان گذاشته است.
توده
توسط اجامر ایده ئولوژیکی طبقه حاکمه
عملا و عینا
بر سر دو راهی زیر قرار داده می شود:
یا
طلب تعویض جناح های رنگارنگ و ماهیتا یکسان طبقه حاکمه
(از طریق رفتن به پای صندوق های رأی)
و
یا
تمکین و تسلیم به جناح حاکم
و
تأیید آن
و
گدایی مطالبات اقتصادی و معیشتی موقتی و بند تنبانی
از
مهره های ضد توده ای طبقه حاکمه.
این نگرش مبتنی بر عوام فریبی
منحصر و محدود به احمد غلامی و راه «توده» و اجامر مجلس طویله جماران
نیست.
از
همه رسانه های جهانی ـ امپریالیستی
و
از
همه منابر همگانی - طبقه حاکمه امپریالیستی
همین نگرش
شب و روز
تبلیغ می شود.
توده
باید
خر
شود
و
از
سیاست
و
مطالبات سیاسی
بیزار.
توده
باید
خلع تصمیمگیری
شود
و
از
تصمیمگیران طبقه حاکمه انگل و استثمارگر و ستمگر
مطالبات بخور ـ نمیر اقتصادی و بند تنبانی
گدایی کند.
هی
لنین
کجایی
که
جهان تهی است ز فرزانگان ژرف اندیش.
۳
تاکنون
طبقه فرودست
دو بار
بعد از حوادث ۸۸،
در
دی ۹۶ و آبان ۹۸
برای تحقق خواسته‌هایش
که
جنبه اقتصادی و معیشتی داشته
پا به میدان گذاشته است.
احمد غلامی
دروغ می گوید:
توده
خر
نیست
تا
به
پشیزی
دل خوش کند.
میان اقتصاد و سیاست
رابطه دیالک تیکی ناگسستنی
برقرار است.
هر
مطالبه اقتصادی و فکری و فرهنگی و هنری و غیره
همزمان
مطالبه ای سیاسی
است.
رشته پیوند اقتصاد با سیاست
را
با
بمب اتم
هم
نمی توان پاره کرد.
اجامر طبقه حاکمه
هم
می دانند.
به
همین دلیل
هر
مطالبه به اصطلاح اقتصادی و فکری و فرهنگی و هنری و صنفی و غیره
را
با
استفاده از ماشین سرکوب دولتی و خصوصی
در هم می کوبند.
ضمنا
از
هیئت حاکمه می خواهند
که
گوش شنوا برای عرایض توده ناخشنود
داشته باشند.
یعنی
عوام فریبی کنند.
ترفند خطرناک و وحشتناک جدید طبقه حاکمه امپریالیستی
سوق دادن توده ناراضی
به
دامن احزاب و جریانات فاشیستی، راسیستی، نئوفاشیستی، آنارشیستی، آوانتوریستی، نیهلیستی، فئودالیستی و فوندامنتالیستی
است.
توده ناراضی نومید از جناح حاکم طبقه حاکمه
به
امثال ترامپ، سرکوزی، برلسکونی، آ اف دی، ماری لوپن، خمینی، ملا عمر، بن لادن، عردوغان، ابوبکر بغدادی، عربان، پوتین و غیره
پناه می برد
و
از
چاله در نیامده،
در
چاه
می افتد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر