پروفسور دکتر مانفرد بور
برگردان
شین میم شین
۱
· نئوافلاطونیسم به جریان فلسفی مذهبی ـ عرفانی و شدیدا گمانورز
در آنتیک واپسین (قرن ۳ تا ۶ میلادی) اطلاق می شود که با رجعت به افلاطون تدوین شده است.
۲
· مارکس و انگلس نئوافلاطونیسم را به مثابه جمعبندی غیر رئالیستی (تخیلی) نظرات استوئائی،
اپیکوریستی و اسکپتیکی با محتوای فلسفه افلاطون و
ارسطو تلقی می کنند.
· (مارکس و انگلس، «کلیات»، جلد ۳، ص
۱۲۶)
۳
· نئوافلاطونیسم بنا بر ماهیت اجتماعی اش، محصول
زوال ایدئولوژیکی نظام در حال تجزیه و فروپاشی برده داری آنتیک بوده است.
۴
· نئوافلاطونیسم در مکاتب بیشمار زیر شکوفا می
شود:
الف
· در مکتب اسکندریه ـ روم
· (آموسیوس، ساکاس،
پلوتین، پورفوریوس)
ب
· در مکتب سوریه ای
· (یامبلیشوس)
پ
· در مکتب آتنی
· (پروکلوس)
ت
· در مکتب پرگامون
· (آیدسروس،
سالوستیوس)
۵
· یکی از آخرین نمایندگان نئوافلاطونیسم بوتیوس نام داشت.
۶
· نئوافلاطونیسم می کوشید تا بر مبنای آموزه های
اصلی افلاطون و با استفاده از اندیشه های
مذهبی ـ عرفانی شرق، فلسفه یونانی را به صورت سیستم گمانورزانه ای در آورد.
۷
· در کانون فلسفه نئوافلاطونیستی آموزه «یگانه
ازلی» قرار دارد که از آن از طریق تناسخ (اماناسیون) تنوع
مرحله به مرحله جهان صورت می گیرد.
۸
· تأثیر وپسا تأثیر نئوافلاطونیسم خصلت دوگانه ای
داشته است:
الف
· از آنجا که آن بر فلسفه یونانی ـ رومی به میراث
مانده مبتنی بود (و نئوافلاطونیسم آخرین سیستم فلسفی آن محسوب می شود)، به دشمن
مسیحیت اولیه بدل می شود و به مبارزه ی سرسختانه ای بر ضد آن می پردازد.
ب
· اما در جریان توسعه خود به حلقه واسط میان سنت
فلسفی یونانی ـ رومی، پاتریستیک (آگوستین)،
اسکولاستیک و عرفان مسیحی قرون وسطی بدل می شود.
پ
·
· پسا تأثیرات نئوافلاطونیسم تا فلسفه رنسانس و
سیستم های پانته ئیستی عصرجدید می رسند.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر