منبع:
گاردین
نشریه حزب کمونیست استرالیا
(۱۳ مارس ۲۰۱۹)
برگرفته
از
«کتابخانه یادبود مارکس»
در
مورنینگ استار
تارنگاشت عدالت
ویرایش و تحلیل
از
شین میم شین
گرچه این به خودی خود «موضع» نیست،
اما
برخی مارکسیست ها نیز مدگرایان برجسته ای بوده اند
و
برخی دیگر آشکارا ساه پوش بوده اند.
۱
در این جمله آغازین نویسنده ستاره سحر
منظور او از مد آشکار می گردد:
مدگرایی یعنی ضد ساده پوشی
۲
مد
به
سبک رایج در
زمینه لباس و کفش و کیف واستیل زندگی و طرز آرایش مو و ناخن و غیره
اطلاق می شود.
این اما به چه معنی است؟
۳
این بدان معنی است
که
ساده پوشی
هم
می تواند مد محسوب شود.
۴
سیمین دانشور
در
سووشون
می نویسد
که
پس از پایان جنگ جهانی دوم
و
مد شدن توده ای گرایی
بچه فئودال ها
ساده پوشی پیشه کرده بودند و به به فقر مادر بزرگ های
خود (تغذیه از نان خشک خالی) فخر می فروختند.
۵
در اواخر سلطنت محمد رضا شاه
طرفداران چپ و راست فئودالیسم
چه زن و چه مرد
بسان عمله و دهقان و حمال
لباس می پوشیدند.
یعنی
ساده پوشی
مد عنقلابی مدرن روز شده بود.
۶
می توان گفت
که
مد
اسباب مرزبندی
صوری و سطحی و فرمال
با
این و آن
است.
مد
فرمی از فرمالیسم
است.
۷
اگر تیز بنگریم
نه
مد
ربطی به شیک پوشی و ساده پوشی
دارد
و
نه
شیک پوشی و ساده پوشی
ربطی به مد.
۸
طرز پوشش
قبل از هر چیز
بستگی به جایگاه اعضای جامعه در جامعه دارد.
رعیت و کارگر و پیشه ور و تاجر و فئودال و روحانی و شاه
و شهبانو و غیره
طرز پوشش متناسب با جایگاه خود را دارند
و
چه بسا
واژه مد
حتی
به گوش شان نخورده است.
۹
به همین دلیل
مفهوم مد
باید تعریف ماتریالیستی – دیالک تیکی شود.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر