سن:
۶۵
وضعیت تأهل:
متاهل
تاریخ رحلت:
۲۹ آبان ۱۳۶۲
مرگ در اثر بیماری در دوران بازداشت در زندان
مستند سیمرغ
(ناگفته های حزب توده)
قسمت اول
https://www.youtube.com/watch?v=rKV5cknVIP8&t=883s
تحلیلی
از
گاف سنگزاد
رضا شلتوکی
۲۵ سال
از
عمر خود
را
در
زندان های شاه
سپری کرده بود
ولی در روزهای آخر بهمن ماه ۵۷ سرحال از زندان آزاد می شود.
اما
پس از گذراندن یک سال و نیم در زندان اجامر جماران
به چند نوع سرطان مبتلا شده بود.
۱
سؤال
این بود
که
چرا
هم
طبقه حاکمه بورژوا
(در دوره شاه)
و
هم
طبقه حاکمه فئودال
(در زمان شیخ)
چشم دیدن حزب توده ایران
را
نداشته است و ندارد؟
به لحاظ طبقاتی
این است
که
توده و حزب توده
در مقیاس جهانی،
دشمن آشتی ناپذیر هر دو ست.
آماج اصلی توده و حزب توده
سلب مالکیت بر وسایل اساسی تولید
از
هر دو
و
اجتماعی کردن مالکیت بر آنها است.
۲
به همین دلیل
آنتی کمونیسم
و
توده ستیزی
و
حزب توده ستیزی
تنها پرچم ایده ئولوژیکی هر دو ست.
با
این تفاوت
که
پس از پیروزی انقلاب بورژوایی و ضد فئودالی سفید
در
ایران
اشرافیت فئودال و روحانی
ضمنا
دشمن بورژوازی و سلطنت پهلوی به عنوان سرکرده انقلاب سفید بوده است.
سؤال
این است
که
بورژوازی جهانی
در این دو راهی حمایت از شاه و شیخ
باید
طرفدار کدامیکی از این دو باشد؟
آیا
باید
طرفدار شاه باشد و یا طرفدار شیخ؟
۲
بورژوازی جهانی
بورژوازی مرتجع واپسین است
که
متحد اشرافیت برده دار، فئودال و روحانی
است.
به همین دلیل
ترجیح داد
که
شاه و امثال لائیک او
سرنگون شوند
و
اشرافیت فئودال و روحانی
به قدرت رسند.
هم
شاه
بسیار دیر
متوجه این گرایش بورژوازی جهانی (امپریالیسم) شد
و
هم
حزب توده ایران و احزاب توده سایر کشورهای خاور خونین.
۳
به دلیل همین جهل مشترک و غفلت
هم
شاه
تا
آخرین نفس
بر
ضد توده و حزب توده
مبارزه کرد
و
هم
حزب توده،
علیرغم تلاش های آغازین عبث
برای حمایت از انقلاب بورژوایی سفید،
تا
آخرین نفس
بر
ضد سلطنت
رزمید.
هم
شاه
و
هم
حزب توده
عملا
آب به آسیاب دشمن خویش ریختند
و
هر دو نابود شدند.
به همین دلیل
حزب توده ایران
عنگلاب اسلامی
را
با
انقلاب ملی ـ دموکراتیکی
عوضی گرفت
و
انقلاب بورژوایی سفید
را
با
عنقلاب سلطنتی
یکسان شمرد.
بورژوازی مدرن تحت رهبری شاه
نیز
روحانیت فئودالی ـ فوندامنتالیستی
را
به سبب گرایش ضد کمونیستی و ضد توده ای اش
«دوست»
تلقی کرد
و
حزب توده ایران
را
به سبب ماهیت توده ای اش
دشمن
محسوب داشت.
سؤال
اکنون
این است
که
چرا
تئوکراسی مبتنی بر دموکراسی
وحشی تر و بی رحم تر و قسی القلب ترو ضد توده ای تر
از
سلطنت مبتنی بر دیکتاتوری انقلابی ـ بورژوایی
است؟
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر