شین میم شین
نه اندیشه مادرزاد وجود دارد
و
نه اندیشیدن مادرزادی.
اندیشیدن
را
باید مثل هرعلم،
در روندی دشوار فراگرفت.
بوستان
سبب نظم کتاب
۱
مفاهیم شناسنامه احکام
اند.
۲
بدون درک مفاهیم، نمی توان مطلبی را فهمید و
فهماند.
۳
بی خبران از مفاهیم، فکر می کنند که می اندیشند.
۴
برای نفوذ در ذات اشیاء باید از پله
های مفاهیم
پایین رفت.
راه دیگری وجود ندارد.
۵
سطر سطر نوشته های سعدی از مفاهیم گونه گون فلسفی
لبریز است
و
بدون درک این مفاهیم
نمی توان به درک افکار سعدی نایل آمد.
۶
ما در ضمن بررسی آثار این حکیم خردمند
به
این جنبه
مهم فلسفی
مکررا اشاره خواهیم کرد.
۷
تفکر مفهومی را می توان از سعدی آموخت
و
باید هم
آموخت.
۸
الا، ای خردمند
پاکیزه خوی
خردمند، نشنیده
ام عیبجوی
معنی تحت
اللفظی:
ای خردمند
پاکیزه خو
شرط خردمندی
پرهیز از
عیبجویی است.
سعدی در این بیت شعر،
منتقدین زمان خود را مورد انتقاد قرار می دهد.
او هنوز نا شناخته و گمنام است.
سعدی بدون شناختافزار
دیالک تیک،
نه می اندیشد و نه سخن می گوید.
سؤال
سعدی
منتقدین زمان خود را به مثابه دیالک تیک روی و خ مورد خطاب قرار می دهد،
که خود به معنی توسعه و تعمیم دیالک تیک نمود و ب (پدیده
و م) است.
جواب
سعدی
منتقدین زمان خود را به مثابه دیالک تیک روی و خوی مورد خطاب قرار می دهد،
که خود به معنی توسعه و تعمیم دیالک تیک نمود و بود (پدیده و ماهیت) است.
۹
سعدی با استعمال مفهوم «عیبجوئی»،
دو خطای مهم مرتکب می شود:
الف
سعدی
از سوئی بدعت بدی را بنیان می گذارد.
بدعتی
که
از
ماهیت طبقاتی ـ ایدئولوژیکی او
پرده برمی دارد.
ب
سعدی
از سوی دیگر مفهوم «انتقاد اجتماعی» را تحریف و
مسخ و مخدوش می کند.
۱۰
سعدی از همین آغاز،
دیالک تیک ر
را
به شکل دیالک تیک انتقاد از خود و انتقاد از
بسط و تعمیم می دهد و سپس در هم می شکند.
سؤال
سعدی
قطب انتقاد از خود را مطلق می کند
و
قطب انتقاد از غیر،
یعنی انتقاد اجتماعی
را تقبیح
می کند:
خردمند، نشنیده ام عیب جوی!
جواب
سعدی
قطب انتقاد از خود را مطلق می کند
و
قطب انتقاد از غیر،
یعنی انتقاد اجتماعی
را تقبیح
می کند:
خردمند، نشنیده ام عیب جوی!
۱۱
به نظر سعدی،
خردمند باید در دیالک
تیک حسن و عیب،
حواسش را بر قطب حسن
متمرکز کند
و
بر قطب عیب سرپوش نهد.
۱۲
خردمند
در بهترین حالت
باید به عیوب خود توجه کند
و
یا
بهتر است بگوییم،
تظاهر
کند، شکسته نفسی خرده بورژوائی کند.
۱۳
خردمند نباید به عیوب دیگران کار داشته باشد.
چنین کاری مختص محتسب است، نه خردمند.
۱۴
سعدی به عنوان ایده ئولوگ سرسپرده فئودالیسم،
به
خطر روشنگری
و انتقاد اجتماعی
واقف است.
ما به جای خود این مسئله را تحلیل خواهیم کرد.
ادامه
دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر