مارکسیسم در قرن بیست و یکم
منبع:
صدای سوسیالیستی
نویسنده و مترجم:
جنی فارل
(ماه ژوئیه ۲۰۱۸)
سرچشمه:
تارنگاشت عدالت
تارنگاشت عدالت
بر
اساس مصاحبه ای
با
پروفسور توماس مچر
تحت عنوان
«در دوره پس از شکست
«در دوره پس از شکست
به
شهامت
نیاز مبرم است.»
ویرایش و تحلیل
از
یدالله سلطان پور
۱
توماس مچر
یکی از اعضای عالی رتبه حزب کمونیست آلمان غربی
(د. ک. پ)
است.
۲
صدای سوسیالیستی
وابسته به حزب کمونیست ایرلند
است:
۳
تارنگاشت عدالت
یکی از جریانات مدعی نمایندگی حزب توده است.
۴
ویرایش ترجمه معیوب این مطلب و تحلیل آن
برای آشنایی با هر سه است.
۵
مارکسیسم در قرن بیست و یکم
خود این مفهوم
از سطح فکری بغایت نازل هر سه پرده برمی دارد.
چرا و به چه دلیل؟
۶
مارکسیسم در قرن بیست و یکم
این مفهوم
اولا
حاکی از درک حضرات از مارکسیسم است.
این نکته در روند تحلیل این مطلب روشنتر خواهد شد.
۷
حضرات
به هر دلیل
به عوض مارکسیسم ـ لنینیسم
از
مارکسیسم
دم می زنند.
چرا و به چه دلیل؟
۸
علمای بورژوایی
حتی علمای بورژوایی مدعی طرفداری از طبقه کارگر
در
اروپا و آلمان غربی
از
دیرباز
لنینیسم
(بلشویسم)
را
تحقیر کرده اند
و
حساب مارکس و انگلس
را
از
لنین
جدا کرده اند.
حزب «کمونیست» امریکا
تحت رهبری سام وب
نیز
به همین سان.
ما دعاوی سام وب
را
سال ها پیش تحلیل و منتشر کرده ایم.
او
هم
از همین مفهوم خرکی مارکسیسم در قرن بیست و یکم
دم زده بود.
۹
مارکسیسم در قرن بیست و یکم
این مفهوم
علاوه بر این
حاکی از درک حضرات از مارکسیسم است.
یکی از فرم های مستور رویزیونیسم
که
با
رویزیونیسم ادوراد برنشتین و غیره
تفاوت دارد،
عوضی گرفتن مارکسیسم ـ لنینیسم با آثار و نوشتجات مارکس و انگلس و لنین
است.
این نوع
از
رویزیونیسم
در بخش اعظم احزاب کمونیستی از دیرباز رواج داشته است.
به همین دلیل
حضرات
مارکسیسم
را
زمان بندی می کنند
و
مارکسیسم قرن ۱۹
مارکسیسم قرن ۲۰
مارکسیسم قرن ۲۱
دم می زنند.
البته همانطور که در تحلیل همین مصاحبه خواهیم دید،
علمیت مارکسیسم
را
در
حرف
می پذیرند.
فقط
باید
از
حضرات
معنی علم و علمیت را پرسید.
۱۰
مارکسیسم در قرن بیست و یکم
سؤال ناقابل
از
هر سه
فقط این است
که
اگر مارکسیسم علم است،
چگونه می توان علم را زمان بندی کرد؟
آیا می توان از بیولوژی و سوسیولوژی و شیمی قرن ۱۹ و ۲۰ و ۲۱ سخن گفت
و
مورد حمله علمای علم الاشیاء قرار نگرفت؟
علم
را می توان بسته به توسعه کیفی آن طبقه بندی کرد
ولی
هرگز نمی توان زمان بندی کرد.
این نوع طبقه بنید آدمی را به یاد طبقه بندی شعر توسط شفیعی کدکنی می اندازد.
او
هم
شعر کشور ایران
را
زمان بندی کرده است
که
فقط به درد طلابش در دانش کاه تهران می خورد.
یوستوس
فری هر فون لیبیش
(۱۸۰۳ ـ ۱۸۷۳)
شیمیدان آلمانی
از
معاصران و آشنایان مارکس
لیبیگ
مؤسس شیمی مدرن
بر آن بوده
که
کیمیاگران قرون وسطی
اصولا و اساسا
فرقی با خود او و شیمیست های دیگر نداشته اند.
اگر زمان بندی علم شیمی عملی ضد علمی است،
زمان بندی مارکسیسم چیست؟
اصلا
من ـ زور حضرات
از
مارکسیسم
چیست؟
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر