مائوئیسم و رسالت تاریخی طبقه کارگر (۱۸)

 

پروفسور دکتر  رولف ماکس

برگردان

شین میم شین

 

۱۹۰

·    به جوانان چینی، «انتگراسیون (همپیوندی) با دهقانان فقیر و اقشار پایینی دهقانان میانه حال» توصیه می شود.

·    (هفته نامه پکن، ۱۹۷۴، شماره ۳۰، ص ۱۲)

۱۹۱

·    جوانان گسیل داده شده به دهات، ظاهرا باید به «دهقانان جوان طراز نوین» مبدل شوند.

·    (هفته نامه پکن، ۱۹۷۴، شماره ۳۱، ص ۱۶)

۱۹۲

·    در این جور موارد، نقل قول زیر از مائوتسه تونگ ذکر می شود:

·    «لازم است که جوانانی که تحصیلات مدرسی را به پایان رسانده اند، به دهات بروند و توسط دهقانان فقیر و اقشار پایینی دهقانان میانه حال، بازپروری (تربیت نوین) شوند.»

·    (هفته نامه پکن، ۱۹۷۴، شماره ۳۰، ص ۱۳)

۱۹۳

·    اگرچه مائوتسه تونگ مرتب زیر بغل دهقانان فقیر هندوانه می چپاند، علیرغم آن باید حتما خاطر نشان شد که سیاست عملی رهبری پکن ضمنا در تضاد با منافع دهقانان چین است. 

۱۹۴

·    این حقیقت امر قبل از همه خود را در زمینه های زیر نمودار می سازد:

الف

·    در این حقیقت امر که رهبری پکن، نقش رهبری طبقه کارگر را که ضمنا نماینده حقیقی منافع دهقانان زحمتکش است، به رسمیت نمی شناسد. 

ب

·    در این حقیقت امر که صنعتی سازی و فنی سازی کشاورزی و توسعه فلاحتی در کشور به دلیل طرح اجتماعی ـ سیاسی و اقتصادی ـ سیاسی نیروهای حول مائوتسه تونگ نادیده گرفته می شود:

۱

·    از سال ۱۹۴۹ تا سال ۱۹۵۷ رشد میانگین سالانه در تولید غلات ۶.۹ درصد بوده است.

۲

·    تولید غلات از ۱۰۸ میلیون تن به ۱۸۵ میلیون تن رسیده است.

·    یعنی ۷۷ میلیون تن افزایش یافته است.

۳

·    از سال ۱۹۵۷ تا سال ۱۹۷۲ تولید غلات از حدود ۵۵ میلیون تن به ۲۴۰ میلیون تن رسیده است.

۴

·    این به معنی رشد سالانه میانگین مساوی با  ۱.۷۵ درصد است.

۵

·    سطح اراضی کشت چین از سال ۱۹۵۷ به اندازه ناچیزی افزایش یافته است.

۶

·    سطح اراضی کشت چین ۱۱۰ ـ ۱۱۲ میلیون هکتار است.

۷

·    ۳۱ در صد بهترین اراضی حاصلخیزند.

·    ۴۰ در صد اراضی به میزان متوسط حاصلخیزند.

۸

·    کردوکار مرتبط با سر و سامان دادن به اراضی کشت که از سال های ۱۹۵۰ شروع شده بود، تقریبا تعطیل شده است.

·    (پامور و تریفونوف، «راه حل های مائوئیستی د واقعیت»، در «عصر جدید»، ۱۹۷۴، شماره ۲، ص ۲۲ ـ ۲۶)

پ

·    در این حقیقت امر که تولید کشاورزی تحت تابعیت شعار «تدارک برای جنگ احتمالی»، قرار داده شده و حداکثر توسعه پایگاه مادی ـ فنی در خدمت شووینیسم مائوئیستی است.  

ت

·    در این حقیقت امر که رهبری پکن به ضرورت توسعه طبقه اجتماعی دهقانان اتحادیه ای اعتنایی ندارد.

·    بلکه بیشتر تمییز (متمایزسازی) اجتماعی در دهات را مورد تأکید قرار می دهد و تضادهای اجتماعی در دهات را مومیایی (کنسرو) می کند. 

ادامه دارد.