فردگرائی (ایندیویدوئالیسم، اصالت فرد) (1)

پروفسور دکتر یورگن اشمولاک

برگردان

شین میم شین

شعار مضحک بورژوائی معاصر:

فردگرائی (ایندیویدوئالیسم)

 تنها چیزی است که ما را به هم پیوند می دهد.

  

·       فردگرائی به طرز تفکر، طرز رفتار و یا درک تئوریکی ئی اطلاق می شود که فرد انسانی را بلحاظ حقوق، منافع و حوایجش، مقدم بر جامعه محسوب می دارد.

1

·       فردگرائی در مراحل آغازین توسعه جامعه بورژوائی، به معنی عمده کردن ارزش و اعتبار و عزت فرد انسانی، به عنوان شعاری هومانیستی در راستای رهایش انسان از قید و بند فئودالیسم و در جهت شکوفائی روحی و شخصیتی او تلقی می شد و در مبارزه ایدئولوژیکی بورژوازی آغازین، در ادبیات کلاسیک بورژوائی، اقتصاد سیاسی، تئوری اجتماعی و فلسفه جای خاص خود را داشت.

2

·       با رشد سریع سرمایه داری، با گسترش مالکیت خصوصی بر وسایل تولید، استثمار سرمایه داری  و ستم و با انحلال «عزت شخصی در ارزش مبادله» (مارکس)، این آرمان ـ رفته رفته ـ در تضاد با واقعیت ملموس قرار گرفت و از فردگرائی تنها دستاویزی برای توجیه مسائل زیر باقی ماند:

الف

·       دستاویزی برای توجیه ستم و استثمار کاپیتالیستی

ب

·       دستاویزی برای توجیه سودجوئی و رقابت

پ

·       دستاویزی برای توجیه تضاد آشتی ناپذیر فرد با جامعه بورژوائی  

ت

·       دستاویزی برای توجیه جنگ همه بر ضد همه.   

3

·       فرم های نمودین مدرن فردگرائی بورژوائی به شرح زیرند:

الف

·        اگوئیسم (خودپرستی) لگام گسیخته و بیرحمانه

·       مراجعه کنید به اگوئیسم (خودپرستی) در تارنمای دایرة المعارف روشنگری

ب

·       حرص بی حد و مرز ثروت اندوزی، بویژه از سوی وابستگان به طبقه حاکمه

پ

·       استفاده از هر آنچه که سودآور باشد، بمثابه بیانگر گردش حداکثر سرمایه.

ت

·       حراج تمام و کمال روابط انسانی

ث

·       ارزیابی انسان های دیگر بمثابه چیزهای مصرفی

ج

·       بیگانگی و بی تفاوتی متقابل انسان ها

ح

·        فساد اخلاقی

خ

·       افزایش جرایم و جنایات و امثالهم

ادامه دارد.