آنتونیو گرامشی
(1891 ـ 1937)
فیلسوف
مارکسیست، نویسنده، ژورنالیست، سیاستمدار
از مؤسسین حزب
کمونیست ایتالیا
نماینده مجلس
ایتالیا
(از 1924 تا بازداشتش در 1926)
نگارنده دفاتر
32 گانه زندان که منابع مارکسیستی مهمی اند.
آزادی از
زندان در (21 آوریل 1937) و مرگ در پی خونریزی مغزی 6 روز بعد،
در (27 آوریل 1937)
در تشییع
جنازه آنتونیوی 46 ساله
فقط برادر و خواهر و شوهر خواهرش اجازه شرکت یافتند.
با سپاس از
عباس فرد
ویرایش از
تارنمای دایرة المعارف روشنگری
هر روز
وقتی که در
زیر آسمان ملال آور بیدار می شوم،
احساس می کنم
که
«سال نو»
است.
1
دلیل اینکه از
نو روز (روز خاص سال نو) متنفرم،
این است که
همچون زمان سررسید مالی ثابتی است که
حیات و شور
انسانی را
به نوعی
نگرانی پراگماتیستی
با تراز‌های مالی پایان سالش
با اقساط
معوقه و بودجه هایی برای مدیریت جدیدش
تقلیل می دهد
و می چرخاند.
2
این چرخش ها و
نگرانی ها باعث شده اند که
پیوست زندگی و روح آن را فراموش کنیم.
3
در واقع به سبب شکاف یکباره و عمیق بین دو سال
(سال جدید و
سال قبل)
فکر می کنیم که تاریخ جدیدی در حال آغاز شدن
است.
4
آدم ها به
همین دلیل
تصمیم هایی
می گیرند و به خاطر تصمیمات جامه عمل افسوس می‌خورند.
5
این مسئله
ـ بطور کلی ـ
همان ایراد
اصلی تاریخ تقویمی است.
6
می گویند:
«رویداد نگاری ، ستون فقرات تاریخ است.»
7
باشد.
ولی باید قبول
کنیم
که چهار یا
پنج تاریخ تقویمی بنیادین در ذهن هر فرد سالمی
لانه کرده که نقش فریبائی را در تاریخ بازی می کنند.
8
روزهای سال
نو هم از این دسته اند:
سالِ نویِ
تاریخ رومی
یا قرون
وسطایی
و یا عصر جدید
9
این طرز تفکر
طرز تفکری
تحمیلی و ارتجاعی است
و این توهم را
پدید می آورد که که گویا زندگی در ایتالیا
از سال ۷۵۲
یا از سال
۱۴۹۰
و یا از سال
۱۴۹۲
شروع شده و بشریت را
به طرز ناگهانی
به قله های سر به فلک کشیده جهان جدید و زندگی
تازه رسانده است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر