تعارفات و تحریفات انجمن راه «کارگر» (9)

دموکراسی نوین

اثری از

الوارو سیکوه ئیروز

محمد رضا شالگونی

فیدل کاسترو
کسی که تا آخرین نفس

 به عدالت اجتماعی وفادار ماند

ویرایش و تحلیل از

یدالله سلطان پور

1

هر سخنی در باره نظام سیاسی کوبا و

سوسیالیسم قرن  « «بیستم» » 

به طور کلی ،

خواه ناخواه ، بلافاصله روی بزرگ ترین ضعف آن متمرکز می شود ،

یعنی نبودِ دموکراسی و آزادی.

هر نوع طفره رفتن از این حقیقت و پیچاندن بحث در باره خصلت طبقاتی دموکراسی و توخالی بودن دموکراسی بورژوایی،

جز واگذار کردن حیاتی ترین سنگرهای پیکار طبقاتی به بهره کشان

نتیجه ای نداشته و نخواهد داشت.

·        ترفند رئیس انجمن راه «کارگر» ردخور ندارد.

·        به قول حریف معروف از شیراز:

کمال همنشین در وی اثر کرد

و گرنه او همان «راه» است که بوده است.

الف

هر سخنی در باره نظام سیاسی کوبا و

سوسیالیسم قرن  « «بیستم» » 

به طور کلی ،

خواه ناخواه ،

 بلافاصله روی بزرگ ترین ضعف آن متمرکز می شود،

یعنی نبودِ دموکراسی و آزادی.

·        رئیس انجمن، قبل از همه،  تحریف مفهوم دموکراسی توسط ایدئولوگ های طبقه حاکمه امپریالیستی را دربست می پذیرد.

ب

·        بعد همان تحریف را به عنوان تعریف دموکراسی به خورد خلایق می دهد.

ت

·        بعد بلافاصله، اعلام می دارد که در جامعه کوبا و دیگر جوامع «سوسیالیسم قرن بیستم» نه از آزادی خبری بوده و هست و نه از دموکراسی

ث

هر نوع طفره رفتن از این حقیقت  

·        بعد دروغ شاخدار ایدئولوگ های طبقه حاکمه امپریالیستی را به عنوان حقیقت قلمداد می کند.

ج

هر نوع طفره رفتن از این حقیقت و پیچاندن بحث در باره خصلت طبقاتی دموکراسی  

·        بعد، خصلت طبقاتی دموکراسی را بی پروا انکار می کند

چ

هر نوع طفره رفتن از این حقیقت و پیچاندن بحث در باره خصلت طبقاتی دموکراسی 

و توخالی بودن دموکراسی بورژوایی  

·        بعد خود را به کوچه سید علی چپ می زند و بسان آخوندی، دگراندیشان مارکسیستی ـ لنینیستی را به «فرمالیته» اعلام کردن دموکراسی بورژوائی متهم می کند و خون ولادیمیر لنین را به جوش می آورد.

·        برای اینکه لنین از دموکراسی فرمال بورژوائی سخن گفته است و نه از فرمالیته بودن دموکراسی بورژوائی.

·        لنین ضمنا راجع به اهمیت دموکراسی بورژوائی برای طبقه کارگر کلی سخن گفته است و رؤسا نباید از این سخنان او بی خبر باشند.

·        ضمنا فرم یک مقوله فلسفی است.

·        فرمال چیزی است و فرمالیته چیز بکلی دیگری است.

·        فرم توخالی (فرمالیته)  وجود ندارد.

·        فرم فقط در دیالک تیک فرم و محتوا وجود دارد.

·        سخن لنین هم این است که دموکراسی بورژوائی، چیزی فرمال است و حاوی محتوای بورژوائی است.

·        لنین،  دموکراسی توده ای را، فرمانفرمائی توده های مولد و زحمتکش را، دموکراسی نوین (مائو) را، دیکتاتوری پرولتاریا را  در مقابل دموکراسی فرمال بورژوائی، در مقابل دیکتاتوری طبقه حاکمه امپریالیستی قرار داده است.

ح

هر نوع طفره رفتن از این حقیقت و پیچاندن بحث در باره خصلت طبقاتی دموکراسی

 و توخالی بودن دموکراسی بورژوایی

·        علاوه بر اینها، دموکراسی فرمال بورژوائی بسان هر فرم دیگری تابع محتوای طبقاتی خویش است.

·        در دیالک تیک فرم و محتوا (هر ننه قمری در هر طویله ای حتی می داند) که نقش تعیین کننده از آن محتوا ست:

·        محتوای کوزه تعیین کننده است و نه فرم کوزه.

·        چون محتوای کوزه ـ بی اعتنا به فرم کوزه ـ هم می تواند شهد باشد و نیروبخش باشد و هم می تواند شرنگ باشد و مرگ آور و مهلک باشد.

·        انگلس برای تأکید بر اهمیت فرم و غیره، مفهوم «در تحلیل نهائی» را توسعه داده است:

·        محتوا ـ در تحلیل نهائی ـ تعیین کننده است.

·        یعنی فرم هیچ واره و هیچکاره و به قول رئیس انجمن راه «کارگر»، فرمالیته و «توخالی» نیست.

خ

هر نوع طفره رفتن از این حقیقت و پیچاندن بحث در باره خصلت طبقاتی دموکراسی

 و توخالی بودن دموکراسی بورژوایی 

·        تعیین کننده بودن محتوای دموکراسی فرمال بورژوائی ضمنا بدان معنی است که اگر تناسب قوا در جامعه سرمایه داری به نفع پرولتاریا سنگین تر شود، دموکراسی فرمال بورژوازی می تواند در طرفة العینی استحاله یابد و به صورت عریان ترین و هارترین فاشیسم، ناسیونال ـ سوسیالیسم، میلیتاریسم، فوندامنتالیسم، عرض اندام کند، بی آنکه محتوای طبقاتی ـ بورژوائی آن، دستخوش کمترین تغییری گردد.

د

هر نوع طفره رفتن از این حقیقت و پیچاندن بحث در باره خصلت طبقاتی دموکراسی 

و توخالی بودن دموکراسی بورژوایی،

جز واگذار کردن 

حیاتی ترین سنگرهای پیکار طبقاتی

به بهره کشان

نتیجه ای نداشته و نخواهد داشت.

·        رئیس انجمن، در آخر کار، دموکراسی بورژوائی را به عنوان «حیاتی ترین سنگر پیکار طبقاتی بهره دهان» به خورد خلایق می دهد.

2

·        خواننده واله و حیران و گیج و سرگردان، اکنون از خود می پرسد:

·        بهره دهان بنا بر مواعظ رئیس انجمن راه «کارگر»، چه باید بکنند؟

·        از دموکراسی فرمال بورژوائی بتی بسازند و هر روز چند بار بر آن نماز برند؟

3

هر نوع طفره رفتن از این حقیقت و پیچاندن بحث در باره خصلت طبقاتی دموکراسی

 و توخالی بودن دموکراسی بورژوایی،

جز واگذار کردن حیاتی ترین سنگرهای پیکار طبقاتی به بهره کشان

نتیجه ای نداشته و نخواهد داشت.

·        این مواعظ در شرایطی از منبر انجمن راه «کارگر» پخش می شوند که طبقه حاکمه امپریالیستی، قوانین بین المللی را و حتی قوانین ناتو را زیر پا می گذارد:

الف

·        کشور یوگوسلاوی را به آشوب می کشد و پس از ریختن شط عظیمی از خون خلق، شقه شقه اش می کند و برای هر شقه یوگوسلاوی مسموم به مواد رادیو اکتیو سرطان زا، از طریق انتخابات دموکراتیک رئیس جمهوری تعیین و نصب می کند که قاچاقچی و قاتل حرفه ای بوده است. 

ب

·        کشورهای گرانادا و غیره را غافلگیرانه مورد حمله نیروهای ویژه قرار می دهد.

·        پس از کشتار دهها هزار نفر، رؤسای جمهور آنها را بسان مجرمان تبهکار بازداشت می کند و با مهره های تر و تازه و تمیز خود جایگزین می سازد.

·        بعد از این فجایع، دونالد رمز فیلد از انقلاب صادراتی به کشورهای دیگر دم می زند و آدم را به یاد لئون تروتسکی شهید می اندازد.

پ

·        این مواعظ در شرایطی از منبر انجمن راه «کارگر» پخش می شوند که طبقه حاکمه امپریالیستی، افغانستان، عراق، لیبی، سومالی، سوریه و دیگر کشورها را با خاک یکسان می سازد و ژرونالیست های امپریالیستی در متروپول های دموکراسی فرمال بورژوائی، جورج بن جورج را، که کمترین فرقی با اسامه بن لادن ندارد، به عنوان بلشویک مورد انتقاد آبکی و الکی قرار می دهند و شق القمر می کنند.

ت

·        این مواعظ در شرایطی از منبر انجمن راه «کارگر» پخش می شوند که طبقه حاکمه امپریالیستی، فوندامنتالیسم های رنگارنگ اختراع می کند، تا دندان مسلح می کند، اسامی شان را مرتب عوض می کند به جان سکنه خاور می اندازد و از خاور بیچاره خاوران می سازد.

ث

·        این مواعظ در شرایطی از منبر انجمن راه «کارگر» پخش می شوند که طبقه حاکمه امپریالیستی، کودتاهای قلابی به راه می اندازد، تا عردوغان ـ عرعرکنان ـ هر نفسکشی را بازداشت، شکنجه و نفله سازد.

·        بی شرمانه کشور همسایه را اشغال کند.

·        ترک های دشتستانی سوریه را به جان ترک های کوهستانی آنجا بیندازد  و در عروسی هر خلق سرکشی توسط کودکان 14 ساله انتحار عنگلابی سازمان دهد.

ادامه دارد.