سیری در شعری از مهدی اخوان ثالث (128)

مهدی اخوان ثالث

(1307 ـ 1369)

 هنگام

از این اوستا

(1344)

ویرایش و تحلیل از

ربابه نون  

·        هنگام رسیده بود، ما در این

·        کمتر شکی نمی توانستیم

·        آمد روزی که نیک دانستند

·        آفاق این را و نیک دانستیم

·        هنگام رسیده بود، می گفتند:

·        «هنگام رسیده است»، اما شب

·        نزدیک غروب زهره، در برجی

·        مرغی خواند که هوی، کو کو کب؟»

·        آن مرغ که خواند، این چنین، سی بار

·        این جنگل خوف سوزد اندر تب  

·        آنگاه دگر بسا دلا با دل

·        آنگاه دگر بسا لبا بر لب

نقیب

مهتر

کلانتر

 

·        پیری که نقیب بود، آمد، گفت:

·        «هنگام رسیده است، اما باد

·        انگیخته ابری آنچنان از خاک

·        کز زهره، نشان نمانده بر افلاک»

·        جمعی ز قبیله نیز می گفتند:

·        «هنگام رسیده است، مرغ اما

·        دیری است، نشسته خامش و گویا

·        رفته است ز یاد، ورد جاویدش (جادویش؟)  

·        ناخوانده هنوز هفت باری بیش«.

·        سرگشته قبیله، هر یک، سویی

·        باریده هزار ابر شک در ما

·        و افکنده سیاهسایه ها بر ما

·        «هنگام رسیده بود»، می پرسیم

·        و آن جنگل هول همچنان بر جا

·        شب می ترسیم و روز می ترسیم.

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

ادامه دارد.