مهدی سهیلی
(۱۳۰۳ - ۱۳۶۶)
شاعر و نویسنده ایرانی
ویرایاش و تحلیل از
مسعود بهبودی
(۱۳۰۳ - ۱۳۶۶)
شاعر و نویسنده ایرانی
ویرایاش و تحلیل از
مسعود بهبودی
• زمین و آسمان مکه، آن شب نورباران بود
• و موج عطر گل در پرنیان باد می پیچید
• امید زندگی در جان موجودات می جوشید
• هوا آغشته با عطر شفا بخش بهاران بود
• شبی مرموز و رؤیایی
• به شهر مکه ـ مهد پاکجانان ـ دختر مهتاب می خندید
• شبانگه ساحت ام القری در خواب می خندید
تهلیل
یعنی تسبیح
لا اله الا الله گوئی
شباویز
یعنی مرغ حق
یعنی تسبیح
لا اله الا الله گوئی
شباویز
یعنی مرغ حق
• ز باغ آسمان نیلگون صاف و مهتابی
• دمادم بس ستاره می شکفت و آسمان پولک نشان می شد
• صدای حمد و تهلیل شباویزان خوش آهنگ
• به سوی کهکشان می شد
• دل سیاره ها در آسمان، حال تپیدن داشت
• و دست باغبان آفرینش در چنان حالت
• سر گل آفریدن داشت
• شگفتی خانه ام القری در انتظار رویدادی بود
• شب جهل و ستمکاری
• به امید طلوع بامدادی بود
•
• سراسر دستگاه آفرینش اضطرابی داشت
• و نبض کاینات از انتظاری ـ دم به دم ـ می زد
• همه سیاره ها در گوش هم آهسته می گفتند
• که امشب، نیمه شب، خورشید می تابد
• ز شرق آفرینش، اختر امید می تابد
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر