شعری از محمد زهری (26)

از مجموعه برای هر ستاره

(تهران  ـ شهریور ۱۳۴۲) 

با سپاس از

مسعود

27

·        گفتیم:

·        «دیوار را

·        راهی برای خطِّ  دگر نیست

·        زیرا

·        در تیغِ هر سپیده،

·        دستی، سپید می کند آن را.»

·        پیر ـ از سر هدایت ـ  فرمود:

·        «یکرنگِ رنگدیده

·        باید

·        خط زمانهٔ دلتنگی را

·        بر لوحِ سنگِ سینه نویسد، به یادگار.»

28

·        ای پیر،

·        آن درّهٔ جدایی خالی را

·        با خاک پوچ این در و آن در

·        انگاشتن

·        انباشتن

·        بیهوده بود.

·        پل ـ باز ـ  یاد تو ست،

·        غنیمت باد!

·        تا در بهار دلکش دیدار

·        این درّه،

·        دشتی گردد،

·        هموار.

·        همواره دشت باد!

29

·        ای پیر،

·        اسپند دانه ای،

·        که تو می سوزی،

·        دفع قضا، بلای عزیزان،

·        تکرار انفجارِ پسین نیست،

·        بوی پیام دیگر دارد.

30

جغه

یعنی تاج

شهروا

یعنی پول قلابی و قلب

·        ای پیر،

·        گنجورِ گنج خانهٔ جانی،

·        با برقی از زبرجدِ افسانه در دو چشم،

·        من خاکسارم.

·        این شهر٘وایِ هیچِ به خاک اوفتاده را

·        بردار،

·        تا جغّهٔ جلیلِ زمان گردد.

                                

پایان

 ادامه دارد.

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری