شعری از محمد زهری (25)

از مجموعه برای هر ستاره

(تهران  ـ شهریور ۱۳۴۲) 

با سپاس از

مسعود

     

26

·        خانِ خانان

·        پیر ما را می خواست

·        تا به نان پارهٔ دیوان بفریبد.

·        پیر ما از سرِ استغناء

·        آستین افشاند.

·        گفت:

·        «جمله ارزانیِ خویشت باد!

·        ما از آن سلسلهٔ درویشانیم

·        که

·        دست مان پاک،

·        دل مان پاک،

·        چشم مان پاک است

·        و نمی گنجد در حوصله مان

·        لقمهٔ ناپاک!»

·        خبر آوردند و

·        خبر بردند.

خیلتاش

به افرادی از سپاهیان اطلاق می شد که از یک خیل و یک واحد نظامی باشند     

 گروه نوکران و غلامان از یک خیل  

غوغا

به جماعت لات و لومپن اطلاق می شد.

·        خبر آوردند:

·        «خیلتاشان

·        با دِرم،

·        خیلِ غوغایی را

·        بر پیر بشورانیدند.»

·        پیر ما را چاره اندیشیدند:

·        -«دم فرو بستن و خاموش نشستن!»

·        پیر ما گفت:

·        «آنکه در من هست و

·        - من هست -

·        یک دم هم نتواند خاموش نشست.»

·        و خبر بردند:

·        «پیرِ آهن٘دل،

·        برگِ بیدی نیست،

·        که نتابد بادی را.

·        کوه جا سنگینی است.»

·        خیل غوغایی را،

·        چاره اندیشیدند:

·        «دم فرو بستن و خاموش نشستن!»

هو حق

   او  حق است.

  ذکر متعارف درویشان  

·        روز دیگر در شهر رساتر بود،

·        «هو حق» و «هو حقِ» پیر ما!

 ادامه دارد.

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری