شعری از نصرت رحمانی (4)

نصرت رحمانی

(۱۳۰۸ -  ۱۳۷۹)

التیام واهی

·        وقتي‌ پرنده‌ اي‌ را

·        معتاد مي ‌كنند،

·        تا فالي‌ از قفس‌ بدر آرد

·        و اهدا نمايد آن‌ فال‌ را به‌ جويندگان‌ خوشبختی ‌

·        تا شاهدانه ‌اي‌ به‌ هديه‌ بگيرد،

·        پرواز

·        قصه ‌اي بس‌ ابلهانه‌ است.‌

·        به آب بوسه زدی

·        خنده در شکاف لبت

·        آب گشت، جاری گشت  

·        چه می ‌توانم گفت؟

·        دوباره پرسیدم.

·        ـ سکوت

  

·        سکوت، درمان نیست  

·        اگر نهفتن درد، التیام واهی بود

·        لبان خسته‌ ی من، قفل آهنین می ‌شد.

·        تو را به سرخ، به آبی

·        تو را به پاکی و رادی

·        تو را به آزادی

·        به سبز دشت جهان، گرگ باش

·         بره مباش

·        تو را به عشق

·        به آبی

·        به گیسوان شب و دم سپیده ی شادی

·        عروس باش

·        عروسک مباش

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری