دیالک تیک انقلاب (7)

پروفسور دکتر دومه نیکو لوسوردو

مقایسه روسیه و چین

برگردان شین میم شین

پیشکش به   

وانیک

  

مقدمه

انقلاب و قرارداد اجتماعی در روسیه و چین

بخش ششم

بحران قرارداد اجتماعی 1949

  ادامه

20

·        در فاصله سال های 1958 (همزمان با بحران دوم تایوان) و 1960 گسست میان حزب کمونیست شوروی و حزب کمونیست چین، چین با بحران قرارداد اجتماعی مصادف می شود.

·        قرارداد اجتماعی ئی که ببرکت آن جمهوری خلق چین تأسیس و تشکیل یافته است.

21

·        وقتی مائو از بی تفاوتی شوروی نسبت به تحقق برنامه سیاسی کمونیست های چین در تأمین مجدد تمامیت ارضی کشور (با بازپس گرفتن تایوان) و نیل به پیشرفت اقتصادی سریع سخن می گوید، بطرز ناگواری خود را زیر فشار احساس می کند.

22

·        مائو در سال 1954 از سه برنامه پنجساله صحبت کرده بود:

·        «برای پی ریزی پایه های صنعتی کشور لازم خواهد بود» و اضافه کرده بود، که «من فکر می کنم برای بنای کشور پهناور چین و تبدیل آن به به یک کشور سوسیالیستی بزرگ حدودا 50 سال (یعنی ده برنامه پنجساله) لازم خواهد بود.»

·        مائوتسه تونگ، «آثار منتخب»، 1998، جلد 5، ص 163)

23

·        مائو بار دیگر در سال 1955 اظهار داشته بود که «برای بنای یک کشور صنعتی پیشرفته سوسیالیستی قدرتمند به چندین دهه، مثلا 50 سال کار سخت نیاز خواهیم داشت، یعنی تمام نیمه دوم قرن بیستم»

·        مائوتسه تونگ، «آثار منتخب»، 1998، جلد 5، ص 172)

24

·        مائو یک سال بعد می گوید:

·        «درست است.

·        ما هنوز فاقد یک صنعت اتوموبیل سازی ملی هستیم.

·        ما باید در فکر ایجاد آن باشیم، ولی عجله بیش از حد لازم نیست.»

·        «ما میهن پرستیم، ولی شتابزده نیستیم.»

·        مائوتسه تونگ، «انقلاب»، 1949 ـ 1957)

25

·        ولی در تابستان 1957 متوجه تغییر موضع مائو می شویم.

·        او بر آن است که «چین در مدت 8 تا 10 برنامه پنجساله از نظر اقتصادی به ایالات متحده امریکا برسد و از آن سبقت گیرد.»

·        مائوتسه تونگ، «انقلاب»، 1949 ـ 1957، ص 44)

26

·        رهبری چین تصمیم می گیرد که تعداد برنامه های پنجساله از 10 به 8 کاهش داده شود وهدف چین در این مدت نه رسیدن به کشورهای سرمایه داری پیشرفته، بلکه رسیدن به پیشرفته ترین آنها یعنی ایالات متحده امریکا و حتی سبقت از آن است.

27

·        همگام با تشدید مداوم اختلافات با اتحاد شوروی، مدت تحقق برنامه پیشرفت اقتصادی کاهش داده می شود.

28

·        لئو شائوچی در گزارش خود به هشتمین کنگره حزب کمونیست چین در سال 1958 شعار مائو را تکرار می کند:

·        «ما باید در عرض 15 سال آینده به انگلستان برسیم!»

·        گولرماز، «تاریخ حزب»، 1973، جلد 2، ص 229)

29

·        هراس از انزوای بین المللی، چینی ها را به تسریع هرچه بیشتر روند پیشرفت اقتصادی سوق می دهد.

30

·        برای تحقق این اعجاز تاریخی، ارتش کار تشکیل می شود که در جریان جهش بزرگ به پیش با بسیج انقلابی و شورانگیز توده ها صورت می گیرد و کوره های بلند ذوب آهن به راه انداخته می شوند.

31

·        بنا بر قطعنامه ووهان، در سال 1958 هرکارخانه پادگان نظامی ئی و هر کارگر در پای دستگاه کار، سربازی منضبطی است.

·        گولرماز، «تاریخ حزب»، 1973، جلد 2، ص 232)

32

·        نظامی کردن اقتصاد با احساس خطر واقعی جنگ وسعت می گیرد و به تجلیل از روحیه برادری و برابری بنیادی، همدلی و همرزمی کمونیستی نیرومند پروبال می بخشد.

·        (دیالک تیک مشابهی نیز در روسیه شوروی در دوران کمونیسم نظامی  پدید آمده بود.)

33

·        امید تحقق بخشیدن به قرارداد اجتماعی و نیل به اهداف مربوط به مدرنیزه کردن (نوسازی) جامعه و تکمیل و تحکیم وحدت ملی، در این مرحله، در وابستگی به پیروزی انقلاب جهانی پنداشته می شود و از تحولات شگرف انقلابی در مناسبات اجتماعی چین نیز توان و نیروی در خور می گیرد.

34

·        این امید ظاهرا منطقی است!

·        در این سال ها جنبش ضداستعماری بشدت اوج می گیرد و امپریالیسم ناتوان از سرکوب آنها ست و لذا از نقطه نظر استراتژیکی یک ببر کاغذی است و بس.

الف

·        در این سال ها، پایگاه های قدرت های بزرگ در جهان سوم، یکی بعد از دیگری فرو می پاشند.

ب

·        استعمار نو دچار گرفتاری های عظیمی است، همانطور که عنوان مثال انقلاب کوبا، به نشان می دهد.

ت

·        متروپول های سرمایه داری کلا در حال از دست دادن کنترل بر جهان پیرامون خودند.

·        روندی که تدریجا شکل می گیرد و از محاصره شهرها بوسیله روستاها حکایت می کند.

پ

·        دینامیسم پیروزی انقلاب رهائی بخش ملی چین (یعنی محاصره شهرها بوسیله روستاها) اکنون ظاهرا مقیاس تمام ارضی به خود گرفته است.

ث

·        بنظر لین پیائو، در سال 1965 حلقه محاصره دور برج سرمایه داری و امپریالیسم روزبه روز تنگتر می شود.

ج

·        برج سرمایه دچار تشتت درونی است.

·        همانطور که ماجرای کانال سوئز نشان می دهد:

·        استعمار کلاسیک کهن (انگلستان و فرانسه) مجبور به ترک مواضع استعماری سنتی خود و واگذار کردن آن به استعمار نو (ایالات متحده امریکا) می شوند.

35

·        مائو می نویسد:

·        «تضاد میان کشورهای امپریالیستی، اکنون از اهمیت تعیین کننده ای برخوردار است.

·        نظر ما در باره اوضاع بین المللی تغییر نیافته است:

·        رقابت متقابل کشورهای امپریالیستی برسر تسلط بر مستعمرات تضاد بزرگتری است.

·        کشورهای امپریالیستی می کوشند، به تضاد خود با ما پربها دهند ولی قصدشان در واقع پرده پوشی کردن تضاد موجود میان خودشان است.»

·        مائوتسه تونگ، «دیپلوماسی»، 1998، جلد 5، ص 163)

36

·        شاید هم مائو آرزویش را در قالب کلام می ریزد، وقتی به این نتیجه می رسد که «جهان غرب دچار تشتت و تجزیه و تلاشی خواهد شد و وحدت کذائی غرب یاوه ای بیش نیست!»

·        مائوتسه تونگ، «دیپلوماسی»، 1998، جلد 5، ص 28)

ادامه دارد.