(320 ـ 398)
(942 ـ 1020)
تحلیلی از
شین میم شین
شاهنامه
آغاز کتاب
بخش ششم
گفتار در آفرینش ماه
·
چراغ است مر تیره شب را بسیچ (ساز و برگ)
·
به بد تا توانی تو هرگز مپیچ
·
چو سی روز گردش بپیمایدا
·
شود تیره گیتی، بدو روشنا
·
پدید آید آنگاه باریک و زرد
·
چو پشت کسی کاو غم عشق خورد
·
چو بیننده دیدارش (رویش) از دور دید
·
هم اندر زمان، او شود ناپدید
·
دگر شب نمایش کند بیشتر
·
تو را روشنایی دهد بیشتر
·
به دو هفته، گردد تمام و درست
·
بدان، باز گردد که بود از نخست
·
بود هر شبانگاه باریکتر
·
به خورشید تابنده نزدیکتر
·
بدین سان نهادش خداوند داد
·
بود تا بود هم بدین یک نهاد
پایان
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر