دموکراسی؟ سخن از کدامین دموکراسی است؟ (7)

ولادیمیرو گیاچی

 برگردان  یدالله سلطانپور

حمله بر دموکراسی

از بعد از جنگ جهانی دوم تا امروز

ادامه

بخش دوم

حمله تئوریکی بر دموکراسی

·        به موازات امحای عملی دموکراسی، حمله نظری (تئوریکی) بر دموکراسی آغاز می شود.

·        هدف آن مومیائی کردن بی کم و کاست دموکراسی است.

·        با این تئوری های دموکراسی، دل و روده و محتوای واقعی طرح دموکراسی بیرون کشیده می شود و با آشغالی پوک و بی محتوا پر می گردد.

·        بدین طریق، همه چیز معنای اصلی پیشین خود را از دست می دهد و به ضد خود بدل می شود.

1

دموکراسی بمثابه فرم به جای محتوا

دموکراسی بمثابه وسیله و متد به جای هدف و آماج  

1

·        اولین گام تئوریکی در این جهت است که مفهوم «دموکراسی» از هر محتوا و آماج و هدف تهی شود.

2

·        هدف خواندن فاتحه دموکراسی، به معنی اعمال قدرت از سوی خلق، کسب خودمختاری خلقی با استفاده از وسایل مختلف، از جمله با حق انتخابات عمومی است.

3

·        بدین طریق و با این ترفند، دموکراسی در فرم توخالی و بی محتوای حکومتی خلاصه می شود و بمثابه وسیله و متد حکومتی به کار گرفته می شود.

4

·        دموکراسی به مثابه «دموکراسی نمایندگی» جا زده می شود.

5

ژوزف شومپطر (1883 ـ 1950)

ناسیونال ـ اکونوم مهم قرن بیستم  

 اقتصاد دان اطریشی ـ امریکائی ـ آلمانی

تئوریسین کاپیتالیسم

نماینده تز «تخریب خلاق به مثابه ماهیت کاپیتالیسم»

آثار:

ماهیت و محتوای اصلی اقتصاد ملی نظری (1908)

جامعه شناسی امپریالیسم (1919)

تئوری توسعه اقتصادی (1911)

کاپیتالیسم، سوسیالیسم، دموکراسی (1942)

·        ژوزف شومپطر تئوری دموکراسی را به طرز کلاسیک زیر فرمولبندی می کند:

الف

·        «متد دموکراتیکی عبارت است از نظامی از ابتکارات عمل، برای تحقق تصمیمگیری های سیاسی.

ب

·        در این نظام ابتکارات باید افرادی برای کسب وکالت مردم جهت تصمیمگیری های سیاسی نامزد شوند و از طریق مبارزه انتخاباتی رقابت آمیز بر سر آرای مردم به قدرت رسند.»

6

·        همانطور که دانیه له زولو بدرستی خاطر نشان می شود، بنظر ژوزف شومپطر، «در رژیم های دموکراتیک در واقع، وظیفه ای که به عهده خلق گذاشته می شود، نه تصمیمگیری، بلکه انتخاب تصمیمگیران است.

·        یعنی در واقع انتخاب رهبری سیاسی و اغلب بطور ساده، پذیرش کاندیداهای معین.»

·        (زولو، «دموکراسی»، 1989، ص 79)

7

·        آدم می توانست، از تئوریسین های دموکراسی توقع داشته باشد، که حد اقل، برای شرکت مردم در انتخابات، به عنوان معیاری برای قضاوت در باره «اصالت و سلامت دموکراسی» پشیزی ارزش قائل شوند.

·        ولی داشتن چنین توقعاتی بیهوده است.

ادامه دارد.