۱۳۹۳ اسفند ۲۷, چهارشنبه

ﺻﺪﺍﯼ ﮔﻤﺸﺪﻩ


محمد زهری
( ۱۳۰۵ ـ ۱۳۷۳)

ﺻﺪﺍﯼ ﮔﻤﺸﺪﻩ 
مشت در جیب 
ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺗﯽ ﺍﺷﺮﻓﯽ(ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ 1351)

 
ﻣﻦ ﺻﺪﺍﯾﻢ ﺭﺍ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻡ
- ﺁﻥ ﮔﺮﺍﻧﻤﺎﯾﻪ ﯼ ﭘﺮﻭﺭﻧﺪﻩ ﯼ ﺑﺎ ﺷﺒﻨﻢ ﺭﺍ -
ﺑﺲ ﮐﻪ ﻣﺠﺮﯼ ﻋﺰﯾﺰ ﺁﻭﺍﺯﺍﻡ ﺭﺍ
- ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﯽ، «ﻭﺣﺸﯽ ﺍﺳﺖ
ﺍﻣﺎ
ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ»
-
ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ، ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩﻡ.

ﻣﻦ ﺩﺭﯾﻐﺎ، ﺣﺘﯽ ﺁﻭﺍﺯﯼ ﺭﺍ ،
ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ،
ﭼﻮﻥ ﻗﻨﺎﺭﯼ ﺩﻟﺶ ﻏﻨﺞ ﺟﻔﺘﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺯﺩ،
ﻭ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ،
ﭼﻮﻥ ﻗﻨﺎﺭﯼ ﺩﻟﻢ ﻏﻨﺞ ﺟﻔﺘﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺯﺩ،
ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ.


غنج زدن و یا غنج دل کسی برای چیزی
 به معنی سخت آرزومند بودن آن کس و  آن چیز
 
ﯾﺎﺭﯼ ﺣﻨﺠﺮﻩ، ﺩﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﺍﺳﺖ
ﺗﺎﺭ ﺁﻭﺍﻫﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﭘﮋﻣﺮﺩﻧﺪ
ﻣﻦ ﺻﺪﺍﯾﻢ ﺭﺍ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻡ.
ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺳﻮﺭﻣﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻢ ﺭﯾﺨﺖ؟

پایان
ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر