شعر سفر

فروغ فرخزاد

(1313 ـ 1345)

(1934 ـ 1966)

  

·        همه شب با دلم کسی می گفت:

·        «سخت آشفته ای ز دیدارش

·        صبحدم با ستارگان سپید

·        می رود، می رود، نگهدار اش»  

·        من به بوی تو رفته از دنیا

·        بی خبر از فریب فردا ها

·        روی مژگان نازکم می ریخت

·        چشم های تو چون غبار طلا 

·        تنم از حس دست های تو، داغ

·        گیسویم در تنفس تو  رها 

·        می شکفتم ز عشق و می گفتم: 

·        «هر که دلداده شد به دلدارش

·        ننشیند به قصد آزارش

·        برود، چشم من به دنبالش

·        برود، عشق من نگهدارش.»

·        آه، اکنون تو رفته ای و غروب

·        سایه می گسترد به سینه ی راه 

·        نرم نرمک خدای تیره ی غم

·        می نهد پا به معبد نگهم

·        می نویسد به روی هر دیوار

·        آیه هایی همه سیاه سیاه

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری