درباغچه ی کوچک مادر بزرگ درکنار بوته های گل
ختمی،
درخت لیموی کوچکی بود:
درخت لیمو شیرین.
درخت لیمو شیرین.
مادربزرگ می گفت:
« لیموی شیرین مثل ِ زندگیه
اولش شیرینه ولی آخرش تلخ می شه»
اولش شیرینه ولی آخرش تلخ می شه»
سرچشمه:
صفحه فیسبوک
منیژه
گاف
سنگزاد
میم
برای بعضی ها اما، قضیه درست بر عکس استنتاج تجربی
مادر بزرگ است:
زندگی بعضی ها اولش تلخ تر از زهر است
زندگی بعضی ها اولش تلخ تر از زهر است
اما رفته رفته شیرین می شود
و آخرش شیرین تر از شهد می گردد.
خوش به حال بعضی ها
خوش به حال بعضی ها
منیژه
نگاه مادر
بزرگ در تلخی آخر زندگی
به خاطر نزدیک شدن به مرگه
به خصوص در شرایط
اجتماعی ایران
که حمایت های رفاهی دولت خیلی کم رنگه
و افراد مسن روز به روز احتیاجات بیشتری
به حمایت های اجتماعی دارند.
میم
نه.
نه فقط بدان دلیل.
این تفاوت استنباطی دلیل دیگری دارد.
منیژه
بیشک دلایل بیشتری برای تلخی زندگی
وجود دارد.
میم
مسئله اینجا وارونگی استنباط ها ست.
مسئله این است که مثلا در حق ما
عکس این تجربه و دانش تجربی مادر بزرگ صادق
است:
یعنی
حال ما (اینده ما در رابطه با گذشته) شیرین تر از گذشته ما ست.
ما حاضر نیستیم حتی یک لحظه به دوره ماضی
برگردیم.
ماضی که سهل است، حتی حاضر نیستیم به دیروز
برگردیم.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر