کسی که مثل هیچکس نیست.

فروغ فرخزاد

(1313 ـ 1345)

(1934 ـ 1966)

  

·        من خواب دیده ام که کسی می آید

·        من خواب یک ستاره ی قرمز دیده ‌ام

·        و پلک چشمم هی می پرد

·        و کفش هایم هی جفت می شوند

·        و کور شوم،

·        اگر دروغ  بگویم.

·        من خواب آن ستاره ی قرمز را

·        وقتی  که خواب نبودم، دیده ام

·        کسی می آید

·        کسی می آید

·        کسی دیگر

·        کسی بهتر.

·        کسی که مثل هیچکس نیست،

·        مثل پدر نیست،

·        مثل انسی نیست،

·        مثل یحیی نیست،

·        مثل مادر نیست

·        و مثل آن کسی است که باید باشد

·        و قدش از درخت های خانه ی معمار هم بلندتر است

·        و صورتش

·        از صورت امام زمان هم روشن تر

·        و از برادر سیدجواد هم

·        که رفته است،

·        و رخت پاسبانی پوشیده است، نمی ترسد

·        و از خود سیدجواد هم که تمام اتاق های منزل ما مال

·         اوست نمی ترسد.

·        و اسمش آنچنان که مادر

·        در اول نماز  و در آخر نماز صدایش می کند

·        یا قاضی القضات است 

·        یا حاجت الحاجات است 

·        و می تواند

·        تمام حرف های سخت کتاب کلاس سوم را

·        با چشم های بسته بخواند

·        و می تواند حتی هزار را

·        بی آنکه کم بیاورد،  از روی بیست میلیون بردارد

·        و می تواند از مغازه ی سیدجواد، هرچه که لازم دارد،

·        جنس نسیه بگیرد

·        و می تواند کاری کند که لامپ "الله "

·        که سبز بود،

·        مثل صبح سحر سبز بود،

·        دوباره روی آسمان مسجد مفتاحیان

·        روشن شود

·        آخ ....

·        چقدر روشنی خوب است!

·        چقدر روشنی خوب است!

·        و من چقدر دلم می خواهد

·        که یحیی

·        یک چارچرخه داشته باشد

·        و یک چراغ زنبوری

·        و من چقدر دلم می خواهد

·        که روی چارچرخه ی یحیی، میان هندوانه ها و خربزه ها

·        بنشینم

·        و دور میدان محمدیه بچرخم

·        آخ .....

·        چقدر دور میدان چرخیدن  خوب است!

·        چقدر روی پشت بام خوابیدن خوب است!

·        چقدر باغ ملی رفتن خوب است!

·        چقدر سینمای فردین خوب است!

·        و من چقدر از همه ی چیزهای خوب، خوشم  می آید

·        و من چقدر دلم می خواهد

·        که گیس دختر سید جواد را بکشم

·        چرا من اینهمه کوچک هستم

·        که در خیابان ها گم می شوم 

·        چرا پدر که اینهمه کوچک نیست

·        و در خیابان ها گم نمی شود

·        کاری نمی کند که آن کسی که به خواب من آمده است، روز

·        آمدنش را جلو بیندازد؟

·        و مردم محله کشتارگاه

·        که خاک باغچه هاشان هم خونی است

·        و آب حوض شان هم خونی است

·        و تخت کفش هاشان هم خونی است،

·        چرا کاری نمی کنند؟

·        چرا کاری نمی کنند؟

·         چقدر آفتاب زمستان تنبل است!

·        من پله های  پشت بام را جارو کرده ام

·        و شیشه های پنجره را هم شسته ام.

·        چرا پدر فقط باید

·        در خواب، خواب ببیند؟

·        من پله های  پشت بام را جارو کرده ام

·        و شیشه های پنجره را هم شسته ام.

·        کسی می آید

·        کسی می آید

·        کسی که در دلش با ما ست،

·        در نفسش با ما ست،

·         در صدایش با ما ست.

·        کسی که آمدنش  را

·        نمی شود گرفت

·        و دستبند زد و به زندان انداخت.

·        کسی که زیر رخت های  کهنه ی  یحیی بچه کرده است

·        و روز به  روز

·        بزرگ  می شود،  بزرگ می شود.

·        کسی که از باران، از صدای شرشر باران، از میان پچ و پچ گل های اطلسی

·        کسی که از آسمان توپخانه در شب آتش بازی می آید

·        و سفره را می اندازد

·        و نان را قسمت می کند

·        و پپسی را قسمت می کند.

·        و باغ ملی را قسمت می کند

·        و شربت سیاه سرفه را قسمت می کند

·        و روز اسم نویسی را قسمت می کند

·        و نمره ی مریضخانه را قسمت می کند

·        و چکمه های لاستیکی را قسمت می کند

·        و سینمای فردین را قسمت می کند

·        رخت های دختر سید جواد را قسمت می کند

·        و هرچه را که باد کرده باشد،  قسمت می کند

·        و سهم ما را می دهد

·        من خواب دیده ام ...

پایان 

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری