درخت تو

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

·        چرا به باغ، شاخه ای گلی به سر نمی زند

·        چه شد که در بهار ما  پرنده پر نمی زند

·        اگر شکست نو گلی،  چه بی وفا ست بلبلی

·        که غافلانه بر گل شکسته سر نمی زند

·        چه وحشت است راه را که کس بر آن نمی رود

·        چرا کسی چراغ جان به رهگذر نمی زند

·        نشاط عشق رفت و در، بر این سرای، بسته شد

·        کنون به غیر غم، کسی دگر به در نمی زند

·        شب ستاره کش همی نشسته روی سینه ام

·        به لب رسیده جان، ولی دم سحر نمی زند

·        شکوفه ی امیدم و غمم سیاه می کند

·        مرا خزان نمی برد، مرا تبر نمی زند

·        مکن نوازشم دلا که بند اشک بگسلد

·        که دست، کس به شاخه ی درخت تر نمی زند

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

پایان