آرزو

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

آوا

(1336)

·        سینه سوز است هنوز

·         یاد خونین نبردی که گذشت

·        ناله ها پر شده در سینه ی کوه

·         شیهه ها گم شده در خلوت دشت

·        همه نامردی و نامردی و ننگ

·         صحنه جولانگه رزم دو همآورد نبود

·        زخمی خنجر خویشیم، افسوس

·        جنگ، جنگ دو جوانمرد نبود

·        سنگر سوخته در پشت سرم

·        طرح محوی از شهر

·        نقش در چشم ترم

·        تنم آغشته به خون

·        خون از این سینه ی ویران شده ی دیگرگون

·        کوله بارم بر پشت

·        چوب پرچم در مشت

·        با همه خستگی و خون ریزی

·        با همه درد که می پیچم از آن بر خویش

·        با همه یأس که صحرا ست به آن آلوده

·         پیش می آیم، می آیم پیش
 

·        من بدین گونه نمی خواهم مرگ

·        من بدین گونه نمی خواهم زیست

·        من نمی خواهم این تلخ درنگ

·        من نمی خواهم خاموش گریست
 

·        شهر، این شهر که با میوه صبح

·         رنگ انداخته در چشمانم

·        از سر تپه هویدا و نهان

·        می کشاند به خود این پیکر بی سامانم

·        نیست فرمانده من در این راه

·         هیچ کس جز دل من

·        هیچ کس نیست بر این راه دراز

·        جز دلم قاتل من

·        می توان چون دگران

·        ناله ای کرد و دراین وادی خفت

·        می توان داشت از این خفتن امید حیات

·        می توان رفت، ولی چون مردان

·        می توان مرد و به لب هیچ نگفت

·        می خزم بر تن این شیب و فراز

·        کاش پا داشت توانایی تن

·        کاش با قامت آراسته می رفتم پیش

·         کاش می رفتم، می رفتم من

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

پایان