دختر و بهار

فروغ فرخزاد

(1313 ـ 1345)

(1934 ـ 1966)

·        دختر ـ کنار پنجره ـ تنها نشست و گفت:

·        «ای دختر بهار، حسد می برم به تو

·        عطر و گل و ترانه و سر مستی تو را

·        با هر چه طالبی، به خدا می خرم ز تو»

·        بر شاخ نوجوان درختی،  شکوفه ای

·        با ناز می گشود دو چشمان بسته را

·        می شست کاکلی به لب آب نقره فام

·        آن بال های نازک زیبای خسته را

·        خورشید خنده کرد و ز امواج خنده اش

·        بر چهر روز روشنی دلکشی دوید

·        موجی سبک خزید و نسیمی به گوش او

·        رازی سرود و موج به نرمی از او رمید

·        خندید باغبان که سرانجام شد بهار

·        دیگر شکوفه کرده درختی که کاشتم

·        دختر شنید و گفت:

·        «چه حاصل از این بهار

·        ای بس بهارها که بهاری نداشتم»

·        خورشید تشنه کام در آن سوی آسمان

·        گویی میان مجمری از خون نشسته بود

·        می رفت روز و خیره در اندیشه ای غریب

·        دختر کنار پنجره محزون نشسته بود

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری