رنگین
کمان در زمهریر
خسرو باقرپور
سرچشمه:
اخبار روز
http://www.akhbar-rooz.com
لقمان تدین
نژاد
من از یادت نمی کاهم
(نیمایوشیج)
·
بارزترین مشخصّهی شعر صداقت و بی تکلّفیِ آن است.
·
شاعر با تمام وجود در خاطرهی زیبایی های آشکار و پنهانِ یارِ خود غرق شده و
از آن شعری بیرون زده است.
·
زبانِ درون بسیارانی دیگر
که شرایطی شبیه شاعر دارند:
«زان دیر
سفر که رفت از
من غمزه زن و عشوه ساز داده
دارم به بهانه های
مأنوس تصویری از او به بر گشاده»
(نیمایوشیج)
·
همین که شاعر بیرون از شعر خود مانده و آن را به تمام و کمال به یارِ خود تخصیص داده آن را پذیرفتنی تر
و دلنشین تر و نافذ تر ساخته است.
·
واقعا اگر امثال این اشعار و یادنامه هایی امثال کارهای
ناصر مهاجر و دیگرانِ
نظیر او نمی بود بحثِ گذار و سرنوشتِ کشور ما تقلیل می یافت به شعر های شاعر و شاعره های بازاری پرهیاهو و قصیده هایی در ۷۸ بیت در
قافیه ی عمّامه و
تزویر (و کلیشه های دیگر) از رادیو تلویزیون های لوس آنجلس، و رَپ های سیاسی- تودماغیِ زودگذر.
·
مسلما به کمک چنین شعرها، و یادنامه های دیگر، باید از ربوده شدن امر و بحث سیاسی تاریخی ایران
و تقلیل آن به روزمرگی ها و خبرهای
داغِ سیاسی جلوگیری کرد.
گَرَم یاد آوری یا
نه، من از یادت نمی کاهم.
(سیاوش
کسرائی)
ربابه
·
حق با لقمان شاعر است:
·
شعر جناب خسرو باقرپور واقعا زیبا
ست.
1
·
خاطره نویسی و یا یادمانده نویسی
اما کسب و کار خطا و خطرناکی است که در جامعه عقب مانده ما رواج وسیع و همه گیر دارد.
·
این کسب و کار اما بنظر من اصلا و
اصولا قابل توصیه نیست.
2
·
خیلی ها چشم دیدن همدیگر را ـ به
هر دلیلی هم که باشد ـ ندارند.
·
این ولی مانع آن نمی شود که مرتب
به یکدیگر سر بزنند و احوال پرسی کنند.
·
پارادوکس می نماید.
·
چرا و به چه دلیل چنین است؟
3
·
دلیلش شاید در همین سنت دیرینه و دیرنده
ی مرده جوئی، مرده شوئی و مرده پرستی باشد.
·
کسب و کاری که نه به درد مرده می
خورد و نه به درد جامعه بظاهر زنده.
4
·
چیزها، پدیده ها، سیستم ها (آدم
ها) و روندها اگر بطور رئالیستی بررسی
شوند، هم به نفع خود آنها ست و هم به نفع جامعه است.
5
·
ولی در خاطره ها و یاد مانده ها
مرده ها و زنده ها تطهیر می شوند تا خاطره نویس ها ماهی مادی و معنوی، احساسی و
عاطفی، سیاسی و اقتصادی خود را به ترفندی از شط گلالود زندگی بگیرند.
6
·
تطهیر آگاهانه و یا مصلحتی مرده ها
اما در تحلیل نهائی به خودفریبی و یا حتی به عوامفریبی منجر می شود.
·
چنین کاری ضد روشنگری است و به زیان
پیشرفت جامعه است.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر